Honor 8
Vorig jaar heb ik wekenlang met de Honor 7 gelopen, het toenmalige vlaggenschip van de Chinese fabrikant en ik was en ben nog steeds verliefd op de looks van dat toestel. Een prachtige metalen behuizing, high-end specs, mooie afgewerkte buttons, een robuust design en een mooi display, waarbij de software aangemerkt werd als beperking.
Bij de Honor 8 gooit het bedrijf het roer volledig om qua uiterlijk en materiaalgebruik, waarbij we uiteraard een bump zien qua specificaties. Tevens zet het bedrijf in op de cameramogelijkheden van het toestel en van horen zeggen zien we dezelfde identieke dubbele camera-sensoren als in de Huawei P9, made by Leica. De ene sensor maakt foto’s in kleur, terwijl de andere sensor wordt gebruikt om monochrome foto’s te maken. Als beide foto’s gecombineerd worden ontstaat er dus een kleurrijke foto met veel contrast. Daarnaast zijn er ook verschillende fotomodi aanwezig, maar die zijn uiteraard uitgebreid besproken in de camera-sectie.
Qua specificaties zien we de inmiddels bekende HiSilicon Kirin 950-chipset, een achtkernige chipset met een maximale kloksnelheid van 2,3GHz. Er is 4GB werkgeheugen aanwezig en het toestel biedt 32GB uitbreidbaar opslaggeheugen. De camera’s op de achterkant hebben beide een resolutie van 12 megapixel, de frontcam is een 8 megapixel-exemplaar en de accu heeft een capaciteit van 3000mAh.
Er kunnen twee SIMkaarten in het toestel worden gestoken, maar dan offer je wel het microSD-kaartslot op en je kunt er slechts één gebruiken voor een 4G-verbinding. Het toestel weegt 153 gram, meet 145,5x71x7,5mm en is te verkrijgen in het wit, zwart en blauw voor de adviesprijs van € 399. Er is ondersteuning in het toestel aanwezig voor alle Nederlandse en Belgische LTE-banden en uiteraard zijn ook WiFi, Bluetooth, GPS en NFC aanwezig.
We zien niet meer het kenmerkende blauwe doosje dat we kennen van andere Honor-toestellen, maar een wit doosje, waarin het toestel anders wordt gepresenteerd dan je zou denken. Het toestel is namelijk verticaal in het doosje geplaatst, waardoor je slechts één zijkant ziet als je het doosje openmaakt. Naast het toestel zijn uiteraard een oplader, USB-kabel en een pinnetje aanwezig om de simslede te openen, evenals de nodige documentatie. Het model dat wij getest hebben is de blauwe variant, ook wel Sapphire Blue genoemd.
Uiterlijk
De Honor 8 bevat wel een metalen frame, maar een achterkant van datzelfde materiaal hoef je niet te verwachten. Voor dit toestel heeft Huawei namelijk gekozen voor glas en dat is een opvallende keuze, gezien eerdere devices van de producent. De achterkant bestaat uit 15 laagjes op elkaar geperst glas die een speciale behandeling hebben ondergaan, waardoor de lichtinval op het toestel elke keer anders breekt. Het ziet er mooi uit, maar is wel zeer glad en een toestel dat van je bovenbeen of de bank afschuift kan dan ook makkelijk voorkomen. Wel wordt er gebruikgemaakt van een sterk type glas, maar ook voor krasjes moet je blijven opletten, helemaal als je bijvoorbeeld een zandkorreltje in je broekzak hebt zitten. Dat is en blijft voorlopig, naast de gevoeligheid voor barsten, gewoon het grote nadeel van glas. Ook vingerafdrukken en glas gaan nog niet goed samen en na het toestel een tijdje gebruikt te hebben, zien we gewoonweg veel vegen op zowel de voor- als achterkant.
Tevens bevat dit toestel veel meer rondingen dan dat zijn voorganger deed en dat is mooi om te zien, alhoewel het het toestel wel een stuk minder eigen maakt. Toen ik het toestel gebruikte vroegen mensen mij regelmatig wat voor device het precies was en zij lieten vaak weten te denken dat ik met een Samsung of iPhone rondliep.
De rechterzijde biedt plaats aan de powerbutton en daarboven is één grote volumeknop gepositioneerd. Aan de onderkant vinden we naast een speaker en USB C-poort ook de 3,5mm-aansluiting en dat is wat mij betreft hiervoor de beste positie. Ik draag een toestel altijd met het scherm op mijn been en de onderkant naar boven, waardoor ik makkelijk oordopjes kan gebruiken. De speaker presteert goed en biedt een helder en vol geluid, maar de onderkant is gewoonweg niet de beste plaats die je kunt bedenken op een smartphone. Links is geen enkele fysieke knop te vinden, maar wel is daar de slede aanwezig, waarin je de twee simkaarten of simkaart én geheugenkaart kunt plaatsen.
Op de bovenkant is de infraroodsensor aanwezig evenals een extra microfoon en op de achterkant zien we de dubbele camera set-up, de laser autofocusmodule en een dubbele flitser. Ook is daar de vingerafdrukscanner aanwezig, die tevens dienst kan doen als speciale knop, waarmee je bijvoorbeeld snel applicaties kunt opstarten. Het zilverkleurige Honor-logo is ook op de achterkant opgenomen, onder een paar laagjes glas. Op de voorkant vinden we uiteraard een frontcam, wat sensoren en onder het scherm is ook een zilverkleurig Honor-logo te zien. Een ledje is verwerkt in de rechterkant van speakergrill en deze kan veel kleuren weergeven, maar bijvoorbeeld geen paars of oranje. Toch is het ledje zeer bruikbaar en altijd een fijne verwelkoming op een toestel wat mij betreft.
Scherm
Het scherm is een 5,2 inch exemplaar met een resolutie van 1920×1080 pixels, waardoor de pixeldichtheid uitkomt op 423 en dat is goed, omdat je losse pixels niet kunt ontwaren. Een hogere resolutie zou resulteren in het moeten aansturen van meer pixels, wat meer power vraagt en waardoor de accuresultaten ook wat slechter zouden zijn. Een laagje 2.5D-glas zorgt ervoor dat het vegen vanaf de schermranden fijn aanvoelt en ook geeft het het toestel een premium uitstraling.
Het is mogelijk om de kleurtemperatuur van het scherm aan te passen, waarbij je kunt kiezen uit drie standaardprofielen: standaard, warm en koud, maar via een kleurenkaart kun je ook wat kleinere aanpassingen doen, bijvoorbeeld wat meer blauw- of juist roodtinten toevoegen. Wat me gelijk opviel is dat wit er goed uitziet en dat de helderheid van het scherm echt erg hoog is, fijn voor bijvoorbeeld gebruik in de volle zon, maar veel te fel voor in een donkere kamer. Uiteraard kun je de helderheid automatisch instellen of deze vastzetten op een bepaald percentage.
De Honor 8 bevat ook een ‘oogcomfort’-modus, waarbij blauw licht wordt gefilterd om zo vermoeidheid van de ogen tegen te gaan. Andere fabrikanten bieden ook steeds vaker zo’n modus en ook zijn er verschillende losse apps in de Play Store te vinden met deze functionaliteit, fijn wat mij betreft, maar zelf gebruik ik het niet. Doordat het blauw wordt gefilterd, wordt het scherm gelig en ik zie toch liever wit.
Ook bij deze Honor valt het weer op dat het scherm wat AMOLED-neigingen heeft, terwijl het toch echt een LCD-scherm betreft. Er is ook weer een zeer dun zwart randje aanwezig rondom het scherm, voor net wat meer contrast. Door de vele aanpassingen die te doen zijn is het scherm in de Honor 8 af te stellen voor iedereen die persoonlijke eisen heeft en ook de kijkhoeken zijn in orde. Het scherm biedt een kleurenspectrum van 96% NTSC en het contrast is maximaal 1500:1, waarmee het als fijn scherm te definiëren is.
Software
De software is gebaseerd op Android 6.0 Marshmallow en daaroverheen ligt weer een EMUI-sausje dat we kennen van Huawei en Honor. Het betreft versie 4.1, terwijl versie 5.0 binnenkort zijn opwachting zal maken. Op onze redactievloer zijn we niet altijd te spreken over de software van devices van de Chinese fabrikant, dus dat riedeltje gaan we ook niet herhalen, maar ik begin de schil te appreciëren.
Er is goed te werken met de software, maar het uiterlijk ervan is gewoon nog wat té Chinees, alhoewel we in de laatste versies van EMUI wel steeds meer interessante veranderingen hebben gezien. Zo zijn icoontjes niet meer ‘opgevuld’ en zien we de oorspronkelijke icoontjes, zoals de ontwikkelaars ze gemaakt hebben. Qua instellingenmenu vinden we alle settings verticaal onder elkaar, waar ook weinig tot niks op aan te merken is.
Een appdrawer, waar je alle geïnstalleerde apps, games en widgets kunt vinden is niet aanwezig, zodat je alle snelkoppelingen zult moeten plaatsen op één van de homescreens. Dat is weleens lastig, maar te ondervangen door een third party launcher te installeren, zoals mijn favoriet: Apex Launcher. Standaard zijn er trouwens wel teveel apps en games voorgeïnstalleerd op het toestel, maar gelukkig kun je deze verwijderen. Zo zien we bijvoorbeeld dat Facebook, Twitter, Shazam, Booking, News Republic, Opera, Instagram, TripAdvisor en HiGame geïnstalleerd zijn, maar ook vele games waaronder: Asphalt Nitro, Dragon Mania, Puzzle Pets, Spider Man: Ultimate Power en Scrat-ventures. Honor liet bij de presentatie van het toestel weten trots te zijn op de vele samenwerkingen, maar het mag wat mij betreft best een tandje minder. Van de 32GB is er voor de gebruiker 24,08 bruikbaar, maar door de bloatware is dat nog 22,28GB.
Het snelle instellingenmenu kun je ook op dit toestel te zien krijgen als je vanaf de notificatiebalk omlaag trekt met twee vingers en ook zien we hier weer het EMUI-sausje. Toch moet ik zeggen dat het uiterlijk daarvan ook volwassener is geworden en niet zo Chinees-achtig meer aandoet als in eerdere versies van EMUI. Je kunt hier een achttal icoontjes plaatsen, waarbij je zelf de keuze hebt welke je daar wilt laten zien en ook de volgorde en plaats daarvan kun je volledig zelf aanpassen.
Notificaties worden ook weergegeven op een eigen manier en in de tijd dat ik met de Honor 8 rondgelopen heb, ben ik dat gaan waarderen. In het ‘meldingen’-scherm krijg je bijvoorbeeld binnenkomende e-mails te zien, maar ook WhatsApp-berichten, notificaties van de AW Reader, games en meer. Deze worden in chronologische volgorde weergeven en je kunt door erop te drukken gelijk een actie uitvoeren, bijvoorbeeld het archiveren van een mailtje of de app ervan openen. Wel verdwenen notificaties soms uit het niets, maar dat kun je tegengaan door de instellingen in te duiken, te kiezen voor apps en daar ‘actief na schermuitschakeling’ in te schakelen. Dit is een kwaal van EMUI, wat Huawei en Honor al verschillende generaties achtervolgt, maar in de testperiode heb ik (voor zover ik weet) alle notificaties ontvangen van de apps die op het toestel stonden.
Ten slotte vinden we ook weer de ‘startschermstijl’ die aanpasbaar is in dit toestel. Hiermee kun je ook kiezen voor ‘eenvoudig’, waarbij je slechts enkele grote iconen op het scherm te zien krijgt, waaronder bellen, berichten, contacten, camera en muziek. Deze modus is vooral handig voor slechtzienden of mensen die hun eerste smartphone kopen, maar is wat mij betreft zonde om te gebruiken op een toestel van dit kaliber. Als je fan bent van het gebruik van je knokkels om bijvoorbeeld een screenshot te maken is dat ook nog mogelijk, kwestie van de letter S op je beeldscherm tekenen. Ook kun je andere gestures instellen en zo snel applicaties openen, heb je de keuze om de navigatieknoppen in de onderste balk aan te passen, kun je kiezen voor een ‘zwevende knop’, zodat je in elke app wat extra opties hebt en kun je met een veeg over de navigatieknoppen het scherm verkleinen, zodat dit wat beter te bedienen is met één hand.
Vingerafdrukscanner, Smart Key en infrarood
Het toestel bevat een vernieuwde techniek om vingerafdrukken te scannen en gebruikt daar nu ook 3D voor, wat het het niet alleen veiliger zou moeten maken, maar ook sneller. Ontgrendelen kan volgens Honor binnen 0,4 seconde en alhoewel die tijd lastig is om te meten, is het vrijgeven van het toestel met deze scanner inderdaad erg snel. Ook het toevoegen van een vingerafdruk gaat zeer snel en de verschillende vingertoppen werden in slechts fracties van een seconde gescand. Mijn eigen toestel is de HTC 10 met deze vorm van biometrische beveiliging op de voorkant, maar na een tijdje met de Honor 8 gelopen te hebben als primair toestel is de plaats van de scanner op de achterkant ook weer fijn om te gebruiken.
De vingerafdrukscanner is veel meer dan een manier om het toestel te ontgrendelen, want je kunt bijvoorbeeld ook kiezen om deze in te drukken en zo een foto of video te maken, een oproep te beantwoorden of een alarm uit te schakelen Ook kun je bijvoorbeeld naar beneden vegen om zo het snelle instellingen-menu te openen en van rechts naar links om door afbeeldingen in de galerij te scrollen.
We zien dus ook een fysieke knop die ingedrukt kan worden en deze kan ook gelinkt worden aan acties van de Smart Key, het knopje wat bij de Honor 7 nog aan de linkerkant van het toestel geplaatst was. Door deze knop één keer in te drukken kun je bijvoorbeeld de ledflitser laten schijnen als een zaklamp, een schermafbeelding maken of een geluidsopname starten. Ook kun je elke geïnstalleerde app of game op het toestel starten. Je kunt ook kiezen om een actie te linken aan het twee keer klikken op de vingerafdrukscanner en ten slotte kun je deze knop ook even ingedrukt houden om hier een actie aan te koppelen. Huawei en Honor hebben dat al op meerdere devices gebruikt, maar deze functionaliteit mag wat mij betreft linea recta worden overgenomen door elke fabrikant, want dit zijn zeer fijne features.
Een fijne verwelkoming van de Honor 8 is ook weer de aanwezigheid van een infraroodsensor, waarmee je meer dan 250.000 apparaten van honderden merken kunt bedienen. Deze functie gebruikte ik veel op mijn HTC One M9 en werd gemist bij de 10. Thuis gebruikte ik de afstandsbediening dan weer nooit, maar bijvoorbeeld bij de plaatselijke scouting waarin verschillende televisies, versterkers en DVD-spelers staan, is het altijd bij je hebben van een afstandsbediening erg fijn, helemaal omdat de batterijen daar altijd op en nooit op voorraad zijn.
Camera
Vorig jaar zette Honor bij de 7 al flink in op de camera-capaciteiten, door een 20 megapixel-sensor te gebruiken met ondersteuning voor PDAF en een F/2.0-aperture. Deze ronde zijn het niet de megapixels die tellen volgens het bedrijf, maar de kwaliteit en mogelijkheden van de camera. Op de achterkant vinden we niet één, maar twee 12 megapixel-sensors en deze zouden exact hetzelfde zijn als in de Huawei P9 en dus gemaakt zijn door Leica, alhoewel de branding daarvoor ontbreekt.
Eén sensor schiet plaatjes in kleur, terwijl de ander dit doet in grijstinten. Door het combineren van de twee plaatjes die worden geschoten ontstaat er een contrastrijke en kleurrijke foto. Filmen kan nog steeds in een resolutie van slechts 1080p, voor mij persoonlijk genoeg, maar bij een vlaggenschip anno 2016, had een 4K-resolutie niet misstaan.
In de camera-app zijn standaard enkele icoontjes te zien, waarbij je kunt denken aan het aanpassen van de flitser, het wisselen tussen camera’s of de mogelijkheid om foto’s te schieten met een kleine scherptediepte of het direct kunnen fotograferen met live-effecten. Ook kun je snel wisselen tussen het maken van een foto of video en als je vanaf de linkerkant van het scherm naar binnen veegt kun je daar kiezen uit de verschillende mogelijkheden. Zo zien we daar een foto en pro-foto-mogelijkheid en dezelfde opties maar dan voor video.
Die scherptediepte-functie (ook wel bokeh genoemd) was ook al aanwezig op de Huawei P9 en dat is een leuke gimmick om mee te spelen. Dit kan tijdens het fotograferen zelf, waardoor je kunt focussen op objecten, waarbij je de hoeveelheid waas op de achtergrond kunt aanpassen. Onderstaande drie foto’s zijn gemaakt met instelling F/0.95, F/4.0 en F/16.0, waarbij je dit duidelijk kunt zien. Op de eerste onderstaande foto is nagenoeg alles wazig, op de tweede foto is de achtergrond al een stukje scherper en bij de derde zie je een foto zoals je die normaal zou afdrukken. Als je foto´s in deze modus maakt, kun je trouwens ook na het maken van het kiekje de focus nog wijzigen.
Ook zien we daar bijvoorbeeld een HDR-modus, schoonheidsstand of kun je kiezen voor nachtopname, slo-mo of tijdsverloop, waarmee je een timelapse kunt maken. De mogelijkheden zijn dus nagenoeg eindeloos en als je zelf nog meer vingers in de pap wilt hebben gebruik je één van de pro-modi. Hierbij kun je bijvoorbeeld handmatig de ISO-waarde instellen, maar ook de lichtomstandigheden of witbalans. Als je vanaf de rechterkant van het scherm naar binnen veegt kun je instellingen aanpassen zoals het wel of niet tonen van een cameraraster, het opslaan van GPS-tags, het gebruiken van een timermodus of automatisch een foto maken als er een lach wordt gedetecteerd.
Een leuke gimmick is ook de ‘watermerk’-functie, waarbij je iets kunt plaatsen op de te maken foto, waarbij je kunt denken aan de plaats waar je bent, de temperatuur of tijd, waarbij je de keuze hebt uit allerlei formaten, kleuren en tijden, maar bijvoorbeeld ook wat stempels die te maken hebben met je humeur, sport of voeding.
De kwaliteit van de foto’s is in de meeste gevallen goed te noemen, maar soms heeft het toestel wel wat last om de juiste kleuren vast te leggen. Zo zijn de zonnebloemen die op de foto hierboven te zien zijn in het echt een stuk donkerder van kleur, terwijl ze hier knalgeel lijken. Met goede lichtomstandigheden is er weinig tot niets aan te merken op de foto’s, behalve qua contrast, want dat kan soms wat te agressief zijn. Alle foto’s in deze review zijn gemaakt in de normale foto-stand met de instellingen op automatisch, maar als je de pro-modus gebruikt kun je er dus nog meer uithalen.
Met mindere lichtomstandigheden kan het toestel ook nog goede foto’s schieten, maar je hebt geen garantie dat elke foto er goed uitrolt, waardoor je soms wat moet spelen met de instellingen. Onderstaande reeks is geschoten in de schemering en de avond, waarbij er nog wel verschillende lichtbronnen aanwezig waren, zoals lantaarnpalen of reclameborden. Ook hierbij zijn de automatische instellingen gebruikt en is er niks handmatig aangepast.
Via de ‘licht schilderij’-optie kun je kiezen uit verschillende kekke effecten zoals light painting, tail lights, star track en silky water. Hiermee kun je iemand volgen met een zaklamp in zijn of haar hand, die daarmee wat in de lucht schrijft of bijvoorbeeld een sterrenhemel fotograferen. Wel raadt Honor aan om daarvoor een statiefje te gebruiken ‘of om het toestel stevig vast te houden’, maar dat lijkt me niet meer dan logisch. Wat ik wel verwacht had op een toestel in deze prijsklasse is de ondersteuning voor optische beeldstabilisatie, ook wel OIS genoemd. Die is echter niet aanwezig en dat is wel wat jammer. Onderstaande foto is een tail light-kiekje, niet de mooiste die ik gezien heb, maar het geeft zeker een indicatie wat je hier precies mee kunt doen.
De frontcam kent ook de mogelijkheid om direct met een bepaald filter een foto te schieten, je kunt het ‘schoonheidsniveau’ wat aanpassen, zodat je gezicht wordt geëgaliseerd en kunt uiteraard ook een filmpje maken. Tevens kent dit toestel ook weer functies zoals het twee keer snel op de volume omlaag-button klikken, waarna de camera snel wordt opgestart en er een foto wordt afgedrukt, je kunt een voorwerp volgen waar scherp op gesteld blijft worden en de volumeknop is in te stellen als sluiterknop, zoombutton of om de focus te wijzigen.
Performance
We zien al verschillende generaties lang een HiSilicon Kirin-chipset uit eigen stal in de toestellen van Huawei en Honor en voor dit model is er gekozen voor de 950-variant, terwijl de P9 is uitgerust met de 955-versie, die iets sneller geklokt is en op papier dus iets beter moet presteren. Dat is jammer te noemen, maar de adviesprijs van de Honor 8 is maar liefst € 200 lager, waardoor dit verschil al gauw vergeten is.
Er is 4GB werkgeheugen aanwezig en die combinatie zorgt ervoor dat de Honor 8 met weinig applicaties moeite heeft. Je kunt gerust meerdere apps naast elkaar open hebben staan en er actief gebruik van maken, zonder dat het toestel stottert. Qua grafische games kan het toestel ook goed mee, maar de videochip presteert wat minder dan bijvoorbeeld de Adreno 530 in de Snapdragon 820. Een potje 3D-racen in Asphalt Nitro gaat gewoon goed.
De EMUI-schil van het toestel is misschien niet de schoonste en is misschien wat teveel aangepast, maar de chipset en de hoeveelheid geheugen zorgen er niet voor dat het toestel stroperig aanvoelt, waar dat bij oudere toestellen weleens kon voorkomen. Het is geen topnotch-hardware, maar heel veel scheelt dat ook niet en de prestaties zijn voor een toestel van € 399 gewoonweg heel erg goed. Dat een toestel van enkele honderden euro’s wat beter presteert is natuurlijk niet meer dan logisch, maar of die verschillen zulke bedragen waard zijn, dat is niet aan mij om te bepalen.
Accuduur
De accucapaciteit betreft 3000mAh en via de USB C-poort is dit toestel snel op te laden via de Smart Power 4.0-technologie, waarbij het eerste half uur opladen resulteert in een accu die 47% vol zit. De overige 53% gaat echter wel een stukje langzamer, waardoor je zo’n 1,5 uur moet uittrekken om de accu volledig te laden.
Volgens Honor moet het toestel zelf 1,77 dagen meegaan bij normaal gebruik en 1,22 dagen bij intensief gebruik en het lijkt erop dat die onderzoeken van Honor erg goed kloppen. Het is natuurlijk lastig om exact te bepalen wat normaal of intensief gebruik is, maar een gehele dag haalde ik nagenoeg altijd, waarbij ik nog tussen de 15 en 20% accucapaciteit over had. Bij een (werk)dag in de afgelopen periode gaat het toestel om 07.30 van de lader, waarbij deze rond een uurtje of 01.00 weer eens een stopcontact zoekt. Met een schermhelderheid die tussen de 30% en 40% stond haalde ik een screen-on-tijd van zo’n 4,5 á 5,5 uur, waarbij dat ook weer lag aan wat ik precies met het toestel deed.
Elke avond opladen is hier een beetje standaard geworden bij elk toestel dat ik gebruik en test, maar als ik wat zuiniger aan deed met de Honor 8, was het mogelijk om het toestel de volgende dag pas tegen het einde van de avond te moeten opladen, wat nagenoeg overeenkomt met de beweringen van Honor zelf. De fabrikant laat je ook nog de keuze om een profiel te kiezen, wat kan resulteren in wat extra accuduur. Zo heb je bijvoorbeeld het smart-profiel, als je wat accubewuster met je toestel wilt omgaan, maar ook een ‘performance-modus’, voor als je wilt gamen. Daarnaast is het ook mogelijk om de interface te renderen in 1280×720 pixels, wat ook weer moet resulteren in een betere accuduur. Tijdens de reviewperiode is dit niet aangezet en stond het toestel op de performance-stand.
Conclusie
Zoals al in de titel staat is het de vraag of deze glazen schoonheid bij jou past en alleen jij kunt die keuze maken. Ik was zeer te spreken over de Honor 7 en het design daarvan en bij dit toestel heeft de fabrikant gekozen voor een heel ander pad, wat je wel of niet kan aanspreken. Ikzelf kan niks anders zeggen dan dat het toestel een schoonheid van jewelste is. Dit komt niet alleen door het gelamineerde glas en de speciale coating, maar ook door de slankheid ervan, het metalen frame en de ronde vormen.
Het toestel is glad en een covertje of hoesje raad ik dan ook zeker aan, maar dat verdient het toestel eigenlijk weer niet, want dat neemt wel wat van de schoonheid weg. De prestaties van het toestel zijn voor de prijs zeer goed te noemen, de camera schiet meestal mooie plaatjes en kent vele interessante en bruikbare modi en de vingerafdrukscanner is weer subliem te noemen. Ook de vele mogelijkheden die met die scanner uit te halen zijn, zijn zoals gezegd iets wat ik graag op elk toestel van elke fabrikant zou willen zien.
De accuduur is goed en het snelladen is fijn, voor als je toch nog wat extra power nodig hebt. We zien de mogelijkheid om twee simkaarten te gebruiken, maar dan zul je het geheugen niet meer uit kunnen breiden en dat is wat zonde. Bij vorige devices met een soortgelijke optie, was het met wat geknutsel wel mogelijk om twee simkaarten én een geheugenkaartje te plaatsen, maar dat heb ikzelf niet geprobeerd.
EMUI begint volwassen te worden en alhoewel het echt niet de mooiste schil is die ik ooit heb gezien en heb gebruikt, begin ik het wel wat meer te appreciëren. Door het gebruik van thema’s, iconpacks of het installeren van een andere launcher kun je dit ook grotendeels aanpassen en dat is zeker fijn. Of dit glazen muiltje jou past is natuurlijk de vraag, maar voor € 399 haal je een zeer interessant toestel in huis, dat zeker bij de top-of-the-line van devices hoort.
Pluspunten
+ Afwerking van de behuizing
+ Afwerking van het glas
+ RGB-notificatieledje
+ Scherm: contrast / kleurechtheid
+ Twee SIMkaartslots / SD-kaartslot
+ Vingerafdrukscanner en Smart Key
+ Infaroodsensor
+ Camera: resultaten / opties
+ Snellaadmogelijkheid
+ Prijs is zeer concurrerend
Minpunten
– Gladheid van het glas
– Gevoelig voor vingerafdrukken
– Plaatsing speaker
– FM-Radio is niet meer aanwezig
– EMUI is niet de mooiste schil
– 4K-filmresolutie is niet beschikbaar
– Geen optische beeldstabilisatie (OIS)
Beschikbaarheid
De Honor 8 is te verkrijgen bij de eigen webshop van Huawei voor een prijs van € 399,- , maar ook bij andere (web)winkels is het toestel te verkrijgen. Voor aanbiedingen bij andere shops in combinatie met een abonnement check je gewoonweg het onderstaande overzicht.
[tds=4879]
Reacties
Inloggen of registreren
om een reactie achter te laten