Oculus Quest
De Oculus Quest (449 euro) werd aan onze redactie voorgesteld in Londen, en de medewerkers van moederbedrijf Facebook, konden niet genoeg benadrukken dat deze headset in de eerste plaats voor de echte gamers is bedoeld. Wie enkel apps zoals Netflix VR en YouTube VR wil gebruiken om beelden in 360 graden te aanschouwen, wordt doorverwezen naar de Oculus Go (229 euro). Dat is de eerste poging van Oculus tot een draadloze headset.
Met de Quest wil het merk een kwalitatieve game-ervaring neerzetten die een alles-in-één pakketje vormt voor zij die geen gaming-pc hebben of een mobiele oplossing voor VR verkiezen. De specificaties werden verbeterd en Oculus doet een inspanning om degelijke spellen voor de Quest aan te trekken. Ik kon de VR-headset enkele weken gebruiken en hier lees je mijn bevindingen.
Specificaties
Scherm: 72 Hz OLED-scherm, resolutie van 2880 bij 1600 pixels
Gewicht: 571 gram
Processor: Qualcomm Snapdragon 835
Dimensions Of Freedom: 6DOF
RAM: 4 GB werkgeheugen
Opslag: 32 GB of 128 GB
Accu: 3648 mA mAh
Draagcomfort en design
Draagcomfort
De Oculus Quest weegt voelbaar meer dan de Oculus Go, maar je bevestigt hem opnieuw met behulp van de klittenband en de rekbare bandjes. Ondanks dat hogere gewicht kan je hem dus wel volledig naar wens afstellen tot hij helemaal goed op je gezicht staat. Alleen had ik dit keer niet langer het gevoel dat ik ook echt vergat dat de headset op mijn neus staat.
De buitenkant is gemaakt van hard plastic, maar binnenin wordt je gezicht gelukkig opgevangen door een lapje stof, zodat het comfortabel zit. Anders dan bij de Oculus Go heeft het bedrijf dit keer de mogelijkheid voorzien om je lenzen af te stellen afhankelijk van hoe ver je ogen uit elkaar staan. Dat is zeker een goede zaak, want het zorgt ervoor dat iedereen van hetzelfde oogcomfort en beeldkwaliteit kan genieten.
Design
De Oculus Quest is een gigantisch apparaat, maar tegelijk komt het veel beter hiermee weg dan de Oculus Go. De Quest heeft de ambitie om als een volledige spelconsole te functioneren in plaats van een streamingapparaat, en hoewel hij in principe draadloos is, voelt het logisch aan dat je het apparaat gebruikt bij je thuis en niet onderweg op de bus naar je werk.
De Oculus Quest presenteert een zwarte behuizing die mooi afgeronde hoeken heeft. Als je de bril op je gezicht hebt, kan je aan de buitenste hoeken van de headset vier camera’s voelen die voor geavanceerde tracking zorgen. Links vind je de usb-c poort waarmee je de accu van het apparaat kan opladen. Aan de rechterkant zit de powerknop en daaronder een 3,5 mm audio-ingang. Het volume aanpassen dat doe je onderaan met de volumeknoppen. Het design van de Quest straalt meer degelijkheid en kwaliteit uit dan de Go.
Installatie en bediening
Installatie
Op de Oculus Rift voor pc kan je zelf je spelgebied afbakenen door het plaatsen van sensoren, maar op de Oculus Quest voor pc verloopt dat sneller dankzij het Guardian-systeem. De headset gebruikt zijn vier camera’s om in zwart-wit de omgeving om je heen weer te geven. Vervolgens gebruik je de controllers om letterlijk om je heen een spelgebied te tekenen.
Het Guardian-systeem werkt erg snel, zodat je in geen tijd je headset hebt ingesteld, en ook op verplaatsing ben je zo aan het spelen. Het is niet voor niets dat Oculus de techniek ook implementeert in de opvolger van de Rift, de Rift S. Oculus dacht ook aan een modus voor wanneer je je headset zittend gebruikt. Slim is ook dat als je buiten het ingestelde gebied komt, dat ook in je spel ziet door een muur van rode lijnen die verschijnt. Ik merkte op dat het in het begin even schrikken was om die melding in het heetst van de strijd tegen te komen, maar je wil natuurlijk ook niet dat je plots de favoriete vaas van je vriendin omstoot.
Als je spelomgeving is ingesteld, hoef je enkel in te loggen met een Facebook of Oculus-account en vervolgens zie je een gezellige huiskamer om je heen die je startscherm voorstelt. Vervolgens ga je naar de winkel om games te kopen of gratis te downloaden.
Bediening
Met deze nieuwe draadloze headset wil Oculus de bediening naar een hoger niveau tillen zodat ze helemaal hetzelfde aanvoelt als wat mogelijk is met de Rift-headset in combinatie met een gaming-pc. Die ene, erg eenvoudige controller van de Go wordt dus omgeruild voor de twee controllers die we kennen van de Rift.
Beide controllers bevatten bovenaan drie knoppen die je met je duim bedient samen met een joystick. Verder is er een trekker voor je wijsvinger, die je onder meer gebruikt om met wapens te schieten in games, en er is een knop aan de binnenkant die je automatisch induwt als je je hand sluit om bijvoorbeeld voorwerpen in VR vast te grijpen. De controllers werken elk op een AA-batterij die meegeleverd wordt, en er is een handig koordje waarmee je ze veilig om je pols vastmaakt.
Van de drie knoppen bovenaan, die je met je duim bedient, gebruik je maximaal twee in het spel zelf, want de derde dienst als een soort van functieknop om uit het spel te gaan, of je beeld snel te kalibreren op basis van je kijkrichting.
De grote troef van de Oculus Quest is zijn 6 Dimensions Of Freedom, wat in VR-termen eenvoudigweg 6DOF wordt genoemd. Dat wil zeggen dat de bewegingen die je met je hoofd en handen maak volgens zes assen worden geregistreerd in plaats van drie assen. Onder meer de Google Daydream-headset, Samsung Gear VR en Oculus Go zijn 3DOF-headsets, wat resulteert in minder natuurlijke bewegingen.
Je kan het verschil aan den lijve ondervinden als je de Quest gebruikt. Als je de Oculus Go gebruikt, krijg je afhankelijk van de game een meer opgesloten gevoel, alsof je gevangen zit in een pion die niet helemaal beweegt zoals jij het wil. De Quest gebruikt daarentegen zijn camera’s om alle bewegingen en kantelingen van je hoofd en handen vast te leggen zodat je zelf de controle hebt, net zoals op de Rift.
Ik ben een erg grote fan van de meegeleverde controllers, want ze voelen meteen erg intuïtief en prettig in de hand. Dat is een goede eigenschap, want mensen die geen ervaring hebben met VR – of zelfs controllers in het algemeen – zijn er op die manier meteen mee weg. De joysticks werken ook beter dan de touchpad van de Go, en de tweede controller geeft je ook veel meer vrijheid in games, want je kan nu beide handen gebruiken.
Beeld en geluid
Beeld
Oculus presenteerde met de Go al een een erg degelijk beeldscherm voor zijn prijs, maar met de Quest gaat het bedrijf nog een stap verder. LCD werd omgeruild voor OLED en ook de resolutie werd verder opgedreven. In tegenstelling tot één enkel scherm zoals bij de Go, gaat Oculus nu voor twee panelen die samen een resolutie van 2880 bij 1600 pixels vormen. Elke oog krijgt daarbij een resolutie van 1200 bij 1080 pixels te zien.
De kwaliteit van de lenzen en het scherm zijn samen met de bediening en registratie van bewegingen de belangrijkste elementen van een goede VR-ervaring. Met virtual reality wil je namelijk je lichaam volledig om de tuin leiden door je zintuigen te doen geloven dat je je echt in die virtuele wereld bevindt, Slaagt een headset daar niet in, dan voelt een ervaring al gauw vermoeiend aan en voor sommige gebruikers veroorzaakt het dan misselijkheid.
Ten opzichte van de de Go heeft Oculus nog een stap vooruit gezet, want wat vooral opvalt is dat kleuren op het OLED-paneel realistischer worden weergegeven, waardoor alles er een stuk mooier uitziet. In het Star Wars-spel ‘Vader Immortal’ sta je al snel oog in oog met Darth Vader. Als fan van de bekende filmreeks, kon ik de sfeer meteen doen omslaan van zodra ik Vader traag hoorde inademen en hem vervolgens tot op enkele centimeters dichtbij zag verschijnen. Dat gevoel dat werd gecreëerd, is deels een verdienste van het uitstekende OLED-scherm.
Geluid
De Oculus Quest kreeg net als bij de Go geïntegreerde speakers die in het bevestigingsstuk van de hoofdband ter hoogte van je oren zitten. De speakers zijn handig ontworpen, maar als je echt een meeslepende VR-ervaring wil, dan is het aangewezen om een hoofdtelefoon of oortjes aan te sluiten. Dat kan via de 3,5 mm audio-aansluiting, maar niet via bluetooth. De meest comfortabele optie is vast en zeker het gebruik van oortjes en geen stevige hoofdtelefoon.
Prestaties en accuduur
Prestaties
Mobiele VR-headsets van Oculus worden voorzien van een high-end Qualcomm processor die ook in smartphones wordt gebruikt. De Go gebruikte de Snapdragon 821 die onder meer in de eerste Google Pixel werd gebruikt, en de Quest schuift één generatie op en kreeg de Snapdragon 835. Verder krijgt de headset 4 GB RAM ter beschikking en 64 GB opslag. Er is ook een duurdere variant vaan de Quest die je voor een extra 100 euro 128 GB opslag bezorgd. Wil je meer games tegelijk bewaren zonder dat je ze hoeft te verwijderen, dan kan je die optie overwegen. Spellen nemen meestal tussen 1 GB en 2,5 GB opslagruimte in.
Ik vroeg aan Oculus waarom de headset niet in één keer met een Snapdragon 845 of een Snapdragon 855 werd gelanceerd, maar dat heeft alles te maken met de ontwikkeling van het apparaat. Anders dan bij smartphones werd er al aan de Quest gewerkt toen de Snapdragon 835 nog de grootste krachtpatser bij Qualcomm was.
Toch is het jammer vanuit een puur technisch oogpunt, omdat we weten dat de nieuwe generaties processors meer kracht bezitten en een betere verhouding met energiezuinig bevatten. Als daarentegen enkel naar de feitelijk prestaties kijkt, dan zou je verbaasd zijn waar de Snapdragon 835 toe in staat is.
Ontwikkelaars kunnen spellen die ze voor de Rift hebben gemaakt (die een krachtige desktop-videokaart gebruikt) relatief eenvoudig omzetten naar een spel dat voor de Quest is gemaakt. Ze moeten daarvoor wel de kwaliteit van de texturen verminderen, maar in geen geval levert dat een lelijk resultaat op. Je zal nog steeds verstelt staan van beelden, alleen merk je het verschil natuurlijk wel wanneer je de headsets na elkaar vergelijkt.
Ik probeerde bijvoorbeeld het spel Robo Recall voor de Rift en speelde daarna de Unplugged-versie voor de Quest, en in beide gevallen heb ik me net zo goed vermaakt met het afknallen van robots met mijn shotguns. De framerate was op de Quest ook prima, net zoals op de Rift.
Het verschil tussen beide ervaringen zit hem in de kwaliteit van de texturen. Een echt drastisch verschil kan je het dus niet echt noemen. Het lijkt een beetje alsof je een pc-spel op een 4K-monitor speelt en vervolgens de PlayStation 4-versie opstart op een Full HD-televisie. Natuurlijk zit je dankzij VR nog veel meer in de spelwereld gezogen, waardoor je alles intenser en van dichterbij ervaart waardoor minder gedetailleerde texturen meer kunnen opvallen.
Accuduur
De Oculus Quest heeft een stevigere accu gekregen dan de Go-headset, maar haalt ongeveer dezelfde accuduur. Het apparaat kan ongeveer 2,5 uur aan een stuk games spelen, en dat is een prima tijd, want VR-gaming voelt een stuk intensiever aan dan gewoon languit op de sofa liggen met een PlayStation-controller in de hand.
Dit keer heeft Oculus een veel langere oplaadkabel bij de headset voorzien dan bij de Oculus Go het geval is, wat doet vermoeden dat de kabel voorzien is om de headset tijdens het spelen op te laden en je tegelijk toch de nodige beweeglijkheid te geven. Bij Oculus zeggen ze echter dat dergelijk gebruik niet aan te raden is, maar het is dit keer dus wel een optie. Ben je op zoek naar een handigere manier om op te laden en te spelen tegelijk, dan kan je gewoon een powerbank gebruiken die je in je broekzak stopt. Opladen gebeurt gewoon via usb-c dus er zijn tal van keuzemogelijkheden op de markt.
Games en apps
Aanbod aan games
Een platform valt of staat met zijn games en dat werd in het verleden al vaak bewezen. Oculus heeft er een zaak van gemaakt om een kwaliteitscontrole te houden over de content op zijn platform. De Quest krijgt daarom een winkel die gescheiden is van de content die te zien is voor de Oculus Go en de Rift. Op die manier wil Oculus bepaalde apps waarmee je in 360 graden filmpjes kan bekijken, vermijden. Zo’n apps stoten namelijk de echte gamers af die Oculus zo graag wil aanspreken. Apps als Netflix VR of YouTube VR zijn natuurlijk nog wel aanwezig.
Verder gaat Oculus actief ontwikkelaars aansporen om games voor de Rift ook uit te brengen op Quest, en we zien nu al een paar van zo’n voorbeelden van zo’n games. Toch zijn er nog veel ontwikkelaars die enkel verkiezen om games de ontwikkelen voor de high-end-ervaring op de Rift. Op die manier manier mist de Quest sterke titels als het actie-RPG-spel Asgard’s Wrath, wat ik even kon spelen op de Rift en me volledig omver blies.
Al met al slaagt Oculus er nog steeds niet in om echt bekende spellenreeksen als Call of Duty of Assasin’s Creed aan te trekken doordat VR nog steeds als een nichemarkt wordt gezien door die grote uitgevers. De Quest heeft dan ook als doel om klassieke consolespelers te overtuigen van een alles-in-één VR-pakket waarbij een pc geen vereiste is. De Rift moet dan weer de pc-gamers aantrekken. Op die manier wil Oculus groeien en op termijn wel die grote gametitels binnenhalen.
Hoewel Oculus de gamebibliotheek van de Quest en Rift gescheiden houdt, hanteert het bedrijf wel een cross-buy-beleid. Als je games hebt gekocht voor de Quest en morgen beslist om te upgraden naar een Rift S, dan kan je alle compatibele games met je meenemen naar de andere headset.
Spelervaring
De Quest heeft mij ervan overtuigt dat deze headset klaar is voor een volgende stap. In het Star Wars-spel Vader Immortal voelde het heerlijk aan om duels aan te gaan met mijn lightsaber. Het spel maakte alle verwachtingen waar die de bewegingssensoren van de Nintendo Wii ruim 10 jaar geleden nog niet konden inlossen, en dankzij VR werd ik dit keer ook recht in de knappe spelwereld gezogen.
Ik was ook verrast door een ontzettend creatief spel genaamd ‘Superhot VR’. Je wordt in verschillende levels aangevallen door een reeks belagers en het is aan jou om jezelf te verweren met je vuisten of voorwerpen in je omgeving. Het hele concept is dat belagers niet bewegen zolang jij niet met je controllers of hoofd beweegt. Op die manier is er een actie-element, maar ook een stevige portie strategie aanwezig. Er zijn talloze manieren om een level te voltooien, en net als bij Vader Immortal voelde het aan als een ervaring die enkel met VR volledig tot zijn recht kan komen.
Helemaal anders is dan weer het het actiespel Robo Recall. Dat is een shooter waarbij je robots neerschiet met tal van wapens alsof het een lieve lust is. Je komt in verschillende omgevingen terecht en je kan in je hoofdkwartier je wapens naar wens upgraden. Schietspellen zijn pure sensatie in VR, maar je houdt het gegarandeerd geen uren aan een stuk vol zoals een Call of Duty-game op de pc of een mobiel spel op je telefoon.
Dat is dan ook mijn grootste bedenking bij gamen op de Quest en VR-gaming in het algemeen. Een namiddagje gamen is gewoon geen optie, want zelfs al zittend ben je na een paar gewoon moe of zelfs bezweet. Zeker als je een game speelt zoals het ritmische spel Beat Saber. Die game werkt als Guitar Hero, maar dan met drumsticks waarmee je ritmisch in het rond slaat.
De meeste games zijn dus sensationeel en leuk, maar niet bepaald ontspannend. Als je moe van je werk thuis komt, zal een spel als Beat Saber niet meteen aan de orde zijn. Er zijn gelukkig ook rustigere games voor de Quest, maar ook in dat geval krijg je door de VR-ervaring nog steeds veel meer zintuiglijke prikkels op je af die je vlugger vermoeien. Dat hoeft zeker niet problematisch te zijn, maar weet dat je kortere gamesessies te wachten staan met een VR-headset.
Ik was aangenaam verrast door het spelaanbod van de Quest. Een kritiekpunt van de Oculus Go was dat spellen vaak aanvoelden als een soort van tutorial die vooral moest tonen wat allemaal mogelijk is in VR. De diepgang ontbrak bij zo’n speltitels. Dat is met de Quest nu verleden tijd, want dit keer draait het echt om de games en niet meer om VR als platform. Oculus lijkt dus klaar om meer populaire spellenreeksen aan te trekken, tenminste als het platform erin slaagt om met zijn huidig aanbod meer gamers te overtuigen zodat grote game-uitgevers plots een grotere doelgroep zien ontstaan.
Conclusie
Oculus wil met zijn Quest de PlayStation 4- en Xbox-gamers overtuigen van VR. Consolespelers willen een no-nonsense, alles-in-één machine waarbij gebruikerservaring en games overheersen en graphics niet op de eerste plaats hoeven te komen. Dat is dan ook precies wat het bedrijf aflevert en Oculus bewijst dat er kwalitatieve games beschikbaar zijn voor zijn platform.
Anderzijds neemt VR ondertussen al een erg lange aanloop zonder dat het echt is doorgebroken. Het gaat natuurlijk om een complexe en compleet nieuwe technologie waar nog ontzettend veel ruimte is voor innovatie. Oculus zal er dus zaak van moeten maken om gamers te overtuigen van VR en de kwaliteit van VR-games om zo een grotere doelgroep te bereiken.
De Quest is wel een vrij prijzige oplossing met zijn adviesprijs van 449 euro, want voor datzelfde bedrag kan je bijna twee spelconsoles kopen die je wel toegang geven tot bekende spellenreeksen en een grotere bibliotheek aan games. Zeker als je de 128 GB-versie overweegt, dan is de meerprijs van 100 euro voor enkel wat extra opslag gewoon te veel.
Toch biedt VR ervaringen die nergens anders te vinden zijn, alleen zullen veel gamers dat eerst moeten hebben geprobeerd, alvorens het te geloven. Met een klassieke gametrailer kan je die boodschap nooit volledig overbrengen, en al helemaal niet als de naam van de spellen niet meteen bekend in de oren klinkt. Oculus heeft dus een erg goed product ontwikkeld met goede games, maar een volgende stap is om gamers echt te laten kennis maken en ze zo te overtuigen.
Positieve punten
+ Beeldkwaliteit
+ comfortabel en mobiel
+ Fijne bediening
+ Kwalitatieve games
Negatieve punten
– Geen grote bekende spellenreeksen
– Prijzig
Oculus Quest kopen
De Oculus Quest is bij Coolblue beschikbaar in een model met 64 GB opslag (449 euro) en een met 128 GB opslag (549 euro).
Reacties
Inloggen of registreren
om een reactie achter te laten