Oculus Go review: virtual reality nooit eerder zo degelijk en voordelig

Sebastien Marien
Sebastien Marien
17 januari 2019, 20:02
15 min leestijd
Oculus Go review: virtual reality nooit eerder zo degelijk en voordelig

Lees verder na de advertentie.

Oculus Go

Wanneer een totaal nieuw product op de markt komt, zien we het vaak in een erg high-end versie verschijnen. Dat is precies wat Oculus, het dochterbedrijf van Facebook deed met zijn eerste virtual reality-headset, de Oculus Rift (449 euro). Het ging hierbij om een high-end virtual reality (VR)-ervaring die enorm veel kracht van je pc vroeg om te werken. Je betaalde dus niet alleen een flinke som voor je headset, maar je had ook een gaming-pc van minstens 1000 euro nodig om je eerste stappen te zetten in de virtuele wereld. 

Nu Oculus al enkele jaren verder staat met de ontwikkeling van VR werd het tijd om de technologie een stuk toegankelijker te maken om meer de massa warm te kunnen maken voor interessante ervaringen en interacties in VR. Het resultaat is de Oculus Go (229 euro), een op zichzelf staande, draadloze headset met een ingebouwd accu en een compacte chipset. 

Specificaties

Scherm:  5,5 inch QHD 2560 bij 1440 LCD-scherm

Processor: Qualcomm Snapdragon 821

RAM: 3 GB werkgeheugen

Opslag: 16 GB of 32 GB

Batterij/Accu: 2600 mAh

Comfort, design en bediening

Draagcomfort

De Oculus Go kiest voor een net iets ander design dan pakweg de Google Daydream-headset die bijna volledig uit stof was gemaakt. De Go heeft een behuizing gemaakt van hard plastic en aan de binnenkant bevindt zich een stoffen masker zodat de headset comfortabel op je gezicht kan worden geplaatst. Het formaat van de gehele behuizing doet denken aan een stevige skibril, en het totaal weegt 468 gram.

Aan de zijkant van de plastic behuizing vind je aan weerszijden twee stoffen hoofdbanden en ook in het midden bovenaan zit zo’n hoofdband. Samen zorgen ze ervoor dat de headset muur vast -maar ook niet te strak – langs alle kanten rond je hoofd zit. Je kan de klittenband van de hoofdbandjes makkelijk blindelings strakker of minder strak maken tot dat hij goed zit.

Draagcomfort is essentieel voor een aangename VR-ervaring. Als je headset niet juist helemaal goed staat, word je beeld wazig en kan er licht doorbreken die je ervaring verstoort. Ik vond de Oculus Go met voorsprong de comfortabelste headset die ik ooit gebruikt heb. Hij voelt lichter als de Oculus Rift, en je zit niet telkens je smartphone in de behuizing voor de lenzen te verschuiven zoals bij de Google Daydream-headset. Ik kon hem gemakkelijk meerdere uren na elkaar opzetten en al snel vergeet je dat je het gevaarte op je neus hebt.

Design

Al blijft de term ‘gevaarte’ nog steeds toepasselijk. Je ziet er misschien niet langer uit als onderdeel van een wetenschappelijk experiment, zo verbonden met kabels als bij de Oculus Rift of HTC Vive. Maar geen mens die zou overwegen om even onderweg in de trein naar Amsterdam even naar de serie Black Mirror te kijken in Netflix VR. Virtual reality blijft er langs de buitenkant nog steeds enorm gek uitzien, en dat is misschien wel een van de factoren die de technologie nog altijd tegenzit om door te breken bij de massa. 

Wel heeft Oculus een kwalitatief ogend apparaat neergezet. de Go voelt degelijker aan dan de Daydream VR-headset, en moet ook niet onder doen voor de Rift. Links aan de zijkant van de behuizing zie je de letter ‘Mi’ staan, het logo van Xiaomi. Oculus heeft de Go gemaakt met de Chinese gigant als ontwikkelaarspartner. Het is niet de eerste keer dat Oculus een headset uitbrengt in samenwerking met een tweede partner, want het bedrijf maakte eerder al de Gear VR voor Samsung-toestellen. 

Bediening

De Oculus Go wordt geleverd met een enkele draadloze controller, maar allereerst nemen we een kijkje naar de knoppen en aansluitingsmogelijkheden van de headset zelf. Aan de bovenkant van de headset, net boven het Oculus-logo vind je de power-knop dier de headset aanzet. Daarnaast zit een gekleurde LED die oplicht als de headset aan staat, en naast die LED vind je de volumeknoppen.

De knoppen van de headset zijn goed geplaatst, en je vindt ze blindelings terug wanneer je ze nodig hebt. Een plaatsing onderaan de bril zou nog niet iets intuïtiever aan als je bijvoorbeeld het volume wil aanpassen tijdens het gebruik. Ik mis ook een goede klik-feedback, wat best belangrijk is als je een knop blindelings op je headset wil terugvinden.

De Oculus Go wordt geleverd met een micro-usb-kabel waarmee je de accu van je headset kan opladen. Onder de micro-usb-aansluiting die zich aan de linkerkant bevindt als je de headset op hebt, zit nog een 3,5 mm audiojack waarmee je een hoofdtelefoon kan aansluiten.

De draadloze controller die wordt meegeleverd is zowel voor links-als rechtshandigen geschikt. Ik dacht meteen tien ik hem zag aan de ‘Nunchuck’ de controller die destijds met de Nintendo Wii-spelconsole werd geleverd. Hij heeft een gelijkaardige knop aan de onderkant die doet denken aan de trekker van een geweer. Bovenaan de controller zit wel geen joystick, maar een soort van touchpad die je ook kan indrukken. Verder is er een terugknop en daaronder een menuknop.

De controller is volledig draadloos en wordt geleverd met een eigen batterij. Dit keer gaat het niet om een geïntegreerde accu, maar om een enkele AA-batterij. Er is ook onderaan een koordje voorzien waarmee je hem om je pols vastmaakt. 

Ik vind dat de controller erg  goed in de hand ligt, en dat de bediening erg intuïtief en toegankelijk aanvoelt. Als je de Oculus Go voor de eerste keer gebruikt, krijg je ook uitleg bij de de bediening, en als je bijvoorbeeld je tante wil laten kennis maken met VR, kan je die tutorial erg makkelijk weer opvragen. De bediening is verder accuraat en je hebt meteen het gevoel dat je de touwtjes in handen hebt.

Scherm, prestaties en accuduur

Scherm en weergave

Dit is een erg belangrijke, want virtual reality vraag erg veel van het menselijk lichaam. Je bent in wezen je zintuigen om de tuin aan het leiden. Je ogen zien een heleboel prikkels op zich afkomen als je je bijvoorbeeld in een VR-game in een racewagen bevindt, terwijl je in feite met je luie kont in de sofa zit. Het is daarbij belangrijk dat de ervaring realistisch aanvoelt, zodat je lichaam effectief om de tuin wordt geleid. Slaagt de headset daar niet in, dan ontstaat duizeligheid. 

De Playstation VR-headset van Sony staat er vooral om gekend dat duizeligheid bij de gebruikers een veelvoorkomend probleem is, ook bij relatief korte sessies van een uur. Gelukkig heeft de Oculus Go een hogesresolutiescherm, waardoor ik dat probleem nooit heb ervaren. Het gaat om een scherm met een LCD-scherm met een resolutie van 2560 bij 1440 pixels. Elk oog krijgt daarvan  1280 bij 1440 pixels te zien. 

Een hoge resolutie is voor VR-headsets extra belangrijk, omdat je ogen door twee lenzen zo ontzettend dicht tegen een LCD-paneel aankijken. Niet iedereen zal bij een smartphone het verschil merken tussen een QHD-scherm en een scherm met een Full HD-resolutie, maar in VR is zo’n verschil dag en nacht. Het is daarom knap te noemen dat de het scherm van de Oculus Go een hogere resolutie kreeg dan bij de duurdere Rift of de HTC Vive. 

Ik was erg aangenaam verrast door de kwaliteit van het beeld van de Go. Ik was geregeld onder de indruk van hoe mooi beelden in games en toepassingen eruit zien. Neem bijvoorbeeld eenvoudigweg het hoofdmenu van de Oculus Go. Je kan ervoor kiezen om de saaie grijze kleur van de menu’s te vervangen door een 360 graden beeld van een reusachtige villa. Je staat meteen verstelt van wat je ziet. Kleuren zijn dan weer minder indrukwekkend dan bij bij de Rift, wat te maken zal hebben met de keuze voor LCD in plaats van OLED.

Toch is het scherm van de Oculus Go meestal een plezier om naar te kijken. Ook bijvoorbeeld voor Netflix als je niet echt een gamer bent. Je krijgt al snel het gevoel met de Netflix VR-app dat je een ontzettend grote flatscreen-televisie voor je ogen hebt waar je een serie op kijkt. Het voelt een beetje aan als in de bioscoop, en dat is een goede prestatie voor een headset van deze prijsklasse. 

Prestaties

Onder de motorkap van deze headset zit een Qualcomm Snapdragon 821-chipset, dat is dezelfde processor die we kennen uit bijvoorbeeld de eerste Google Pixel. Niet meteen de meest recente chipset die voor handen was, maar gezien de keuze voor een toegankelijke prijs, begrijp ik dat zeker. Al snel bleek ook dat de prestaties die de Snapdragon 821 levert in combinatie met 3 GB RAM voldoende is voor alle games en toepassingen die ik getest heb. 

Een minder fijne eigenschap van de Oculus Go is dat je geen positiebepaling hebt, want de Oculus Go is een zogenaamde 3DOF-headset net als de Google Daydream of de Gear VR. 3DOF staat voor ‘3 Dimensions of Freedom’. De Oculus Go meet je hoofdbewegingen in drie assen in plaats van de meting via 6 assen die je terugvindt bij de Oculus Rift of andere duurdere headsets.

Je headset weet dus niet waar je hoofd of hand zich precies in een ruimte bevindt. De Go registreert hoofdbewegingen naar boven of onder en van links naar rechts, maar subtiele kantelingen registreert hij niet. Hetzelfde geldt voor je controller, want je kan wel richten met de controller alsof je een laser richt, maar je kan niet bijvoorbeeld in de ruimte grijpen naar iets. De Oculus Go heeft dan ook geen aparte sensors die je in je huis plaatst om een apart gebied af te bakenen. 

Dat is natuurlijk een logische keuze, omdat het de bedoeling was om de headset eenvoudig en mobiel te maken, maar het vermindert ook de realiteitsbeleving in games en toepassingen. Ik speelde bijvoorbeeld het spel ‘Virtual virtual reality’. Het concept van het spel is erg leuk en creatief. Als mens ben je in gevangenschap genomen door robots die je als werkkracht naar hun klanten sturen om allerlei taken uit te voeren. Gaandeweg zoek je een manier om te ontsnappen. In dat spel waren spannende scènes waarbij je je door de hoofdkwartieren van de organisatie begeeft op zoek naar aanwijzingen. Soms voelde de beperkte bewegingsregistratie bij zo’n actiescènes waarin je helemaal bent meegesleept als een belemmering.

Je kan het je nog het beste voorstellen alsof je in een droom zit. Soms kan je daarin het gevoel dat je bijvoorbeeld achterna gezeten wordt, maar plots niet kan wegrennen, of vrij kan bewegen. Dat gevoel creëer je soms met 3DOF. Als je eerder een Oculus Go of Vive-headset hebt geprobeerd, merk je dat de bewegingsvrijheid niet even realistisch aanvoelt, en te vergelijken valt met de Daydream of Gear VR-headset.

Gelukkig vangt Oculus veel problemen op met zijn controller. Stel je wil bijvoorbeeld een voorwerp grijpen, dan kan je je controller niet dichter naar het object bewegen, maar je kan wel over de touchpad vegen, wat hetzelfde resultaat oplevert. Na een tijdje raak je zo meer en meer gewend aan de beperkte vrijheid, en voelen bewegingen dankzij de bediening natuurlijker aan. 

Accuduur

Het grootste probleem met mobiele VR-headsets waarbij je je telefoon gebruikt, is de accuduur. Mijn Google Pixel hielt het destijds drie kwartier vol in de Daydream-headset, en dan kan je niet alleen je VR-plezier staken, maar dan zit je ook nog zonder telefoon. Het resultaat was dat ik mijn Daydream headset minder vaak gebruikte dan ik eigenlijk wilde.

Dat probleem is nu verholpen met de Oculus Go die het ongeveer 2,5 uur volhoudt op een volle batterij. Veel langer moet het spelen van een game niet duren, en in die tijd kan je ook een film uitkijken op Netflix. Het is hoe dan ook aangeraden om je ogen ook wat rust te gunnen, dus 2,5 uur lijkt me voldoende. 

Het is ook erg duidelijk dat de Oculus Go echt gemaakt is met de filosofie om alleen draadloos gebruik te worden. Meegeleverd zit niet toevallig een korte oplaadkabel. Ik merkte dat het oncomfortabel was om de headset te gebruiken tijdens het opladen, want meermaals moest ik de kabel tijdens het spelen van een spel opnieuw inpluggen doordat hij onvermijdelijk telkens uitgetrokken werd. 

Geluid

De Oculus Go-headset en zijn controller vormen een volledig pakket voor een VR-beleving, want het toestel heeft ook ingebouwde speakers die aan weerszijden in het bevestigingsgedeelte van de hoofdband zitten, waardoor geluid recht in je oor komt als bij een hoofdtelefoon. Verwacht geen Hi-Fi-audio, want het gaat nog altijd om kleine speakers, maar het is handig als je meteen aan de slag wil, en zo blijft de ervaring bovendien draadloos. 

De Oculus Go heeft bovendien nog steeds wel hetzelfde probleem als de Rift, de Daydream en zowat elke VR-headset. Als je een intense game speelt, pakweg ‘Starbear: Taxi’, waarbij je met behulp van de controller een racewagentje bestuurt, dan dreigen de lenzen van de headset te beslaan naarmate je lichaam het warmer krijgt. Je hebt natuurlijk ook nog eens een stevige, stoffen headset op je gezicht staan. Neem daar nog eens een stevige over-ear hoofdtelefoon bij, en na een tijdje kijk je aan tegen een wazig beeld. 

Wil je toch een degelijkere geluidservaring, dan is er ook een 3,5 mm audio-aansluiting voorzien waarmee je een eigen hoofdtelefoon kan aansluiten. Met mijn Audio Technica MX40-hoofdtelefoon merkte ik aan dat geluid een stuk realistischer aanvoelde. Je kan ook een bluetooth-hoofdtelefoon verbinden met de Oculus Go als je van de kabels verlost wil blijven.

Apps en games

Oculus heeft een heel eigen ecosysteem opgebouwd van apps, maar hoofdzakelijk van games. Ondertussen bevat de applicatiewinkel meer dan 1000 titels, en het bedrijf heeft ervoor gezorgd dat titels die oorspronkelijk voor de Gear VR zijn gemaakt, makkelijk voor de Go kunnen worden ontwikkeld. Je kan de applicatiewinkel zowel openen op je headset als via de Oculus-app. Dankzij die app verbind je je headset en kan je instellingen aanpassen. Je kan ook door alle VR-content bladeren of je kan toepassingen kopen.

Ik vond dat de Oculus-app erg prettig werkte, al merkte ik dat ik de applicatiewinkel meestal rechtstreeks op mijn headset opende, want dan kan je in een keer een nieuwe app installeren en direct uitproberen. Ik vond de verscheidenheid aan mogelijkheid erg leuk, want er is voor ieder wat wils. Je hebt meditatie-apps, actiegames, je kan 360 graden-video’s bekijken via YouTube VR, enzovoort.

Jammer genoeg blijft de kwaliteit van de games in veel gevallen – zeker bij gratis spellen – soms nog erg onvolwassen aanvoelen. Veel games voelen aan als een soort van initiatie van wat mogelijk is, eerder dan het echte werk. Spellen als ‘Virtual virtual reality’ bijvoorbeeld, waarbij het spel wel een beperkte verhaallijn heeft, maar waar je ook in de virtuele wereld van het spel zelf headsets en een controller gebruikt. 

Ook is de beeldkwaliteit soms sterk afhankelijk per toepassing. De meeste games zagen er beeldig uit, maar soms stootte ik op toepassingen als ‘Crow: The legend’, waarbij het beeld van minder hoge resolutie leek. Dat is jammer, want voor VR is de beeldkwaliteit eens zo belangrijk voor de ervaring dan bijvoorbeeld bij een pc-spel. Hetzelfde merkte ik op in YouTube VR. want de ene keer bekijk je een prachtige 360 graden-video van een savanne met wilde dieren, en de andere keer zit je in een achtbaan, maar dan heb je plots beelden van veel lagere resolutie.

Toch doet Oculus inspanningen om zelf degelijke content uit te brengen en tegelijk andere game-ontwikkelaars een voorbeeld te geven. Oculus Studios werkt samen met game-ontwikkelaars om sterke titels te maken voor VR. Ik ging aan de slag met Covert, een puzzelspel dat je samen met een vriend speelt.  Je bent samen een team van inbrekers en je moet allerlei hindernissen overwinnen om de buit binnen te halen. De ene voert de taken uit met headset in VR, en de andere is de hacker die een overzicht heeft van het grondplan, en hij kan de systemen van de beveiliging kan hacken. Covert is een erg goed uitgewerkte game die als een ‘echt’ spel aanvoelt. Zo wil ik er liefst nog veel meer zien, want momenteel is het soms moeilijk om door het bos de bomen te zien.

Conclusie

De Oculus Go biedt een kwalitatieve VR-ervaring voor een betaalbaar prijskaartje. Het is momenteel een van de beste opties in de markt wat mobiele VR betreft. De headset doet precies datgene wat ik gehoopt had om te zien van de Daydream VR-headset, en het is een grote stap voorwaarts als je voorheen aan de slag ging met Google Cardboard. 

De Oculus Go doet het met een combinatie van degelijk beeldscherm, een goede accuduur en de duidelijke keuze om voor volledig draadloos te gaan. In mijn testen heb ik ook ondervonden dat de headset en controller eenvoudig en intuïtief genoeg zijn om mensen over de brug te trekken die geen ervaring en weinig interesse in VR hebben, en dat is een erg sterke prestatie.

Toch blijven er drempels die Oculus met de Go nog niet helemaal overwonnen heeft. In de eerste plaats is het de goede content voor VR die nog te schaars blijft, al kan je met wat opzoekwerk wel makkelijk de goede titels eruit zoeken. Verder kan er nog steeds veel verbeterd worden aan het comfort van de hele beleving, want je zit nog altijd met een enorm grote headset op je gezicht.

Ergens miste ik ook de extra laag realisme die de Oculus Rift bracht dankzij zijn bewegingsregistratie in 6 dimensies, en ik denk dat het een meerwaarde kan betekenen als Oculus die ervaring naar de Go kan brengen zonder de autonomie van de headset te beperken. De extra sensors die voor 6DOF nodig zijn kunnen bijvoorbeeld als een optioneel accessoire voorzien worden.

Mogelijke alternatieven voor de Oculus Go zijn de Samsung Gear VR (149 euro) en de Lenovo Mirage Solo (199 euro).

Positieve punten

+ Beeldkwaliteit

+ Accuduur

+ Volledig draadloos

+ Draagcomfort

+ Slimme, ingebouwde speakers

Negatieve punten

– kwaliteit van de apps

– Beperkte meting van bewegingen

– VR blijft een gek gezicht

Oculus Go kopen

De Oculus Go is beschikbaar in een model met 32 GB opslag (229 euro) en een met 64 GB opslag (269 euro) bij winkels als Coolblue en Alternate.

Op de hoogte blijven?

Volg Androidworld nu ook op WhatsApp

Download de nieuwe Androidworld-app!