Waarom geen SD-kaart meer?
We weten al jaren dat Google geen fan is van SD-kaarten. Al vanaf 2010, met de Nexus S, brengt Google zijn toestellen uit zonder SD-kaart-slot. De sindsdien verschenen Nexus-apparaten, Nexus 4, Nexus 7 (LTE) en Nexus 10, Nexus 7 (2013), Nexus 5 en recentelijk de Nexus 6 en Nexus 9 gezien, hebben allen geen ondersteuning voor SD-kaarten. Dit geldt zelfs voor de goedkope Android One-toestellen die gericht zijn op opkomende markten en slechts beschikken over 4 GB aan opslag.
Te ingewikkeld
Maar waarom dan niet? Het antwoord op deze vraag kregen we twee jaar geleden al van hoofd design bij Android Mattias Duarte. Google vindt SD-kaarten te ingewikkeld voor gebruikers. Volgens hem is het voor gebruikers niet duidelijk waar informatie nu precies wordt opgeslagen bij het gebruik van SD-kaarten. Hij haalt daarbij een aantal problemen aan:
Als je foto’s, video’s of muziek opslaat, waar gaat het dan heen? Staat de content op je telefoon? Op je SD-kaart? Moet er een instelling voor zijn of moet het systeem je elke keer vragen waar de content opgeslagen moet worden? Wat gebeurt er als je van SD-kaart wisselt?
Daarbij geeft hij aan dat het beter voor de gebruiker is om één vaste hoeveel geheugen te hebben, zodat de gebruiker precies weet waar hij aan toe is.
Andere afwegingen
Er zijn uiteraard nog meer redenen te bedenken waarom de problemen die SD-kaarten bieden minder goed op kunnen wegen tegen de voordelen. Ten eerste wordt er steeds meer gebruik gemaakt van streamingdiensten, waardoor het minder belangrijk is dat content daadwerkelijk op een apparaat zelf opgeslagen is. Dat geldt ook voor lokale video’s, die kunnen eenvoudig vanaf een computer of NAS worden gestreamd naar een Androidapparaat. Aangezien Google een behoorlijk aantal clouddiensten aanbiedt, zou dat zeker mee hebben kunnen gewogen bij de beslissing om geen SD-kaarten meer te ondersteunen in Nexus-toestellen.
In 2012, en op toestellen uit die tijd, werden SD-kaarten ook nog vaak gebruikt om applicaties op op te slaan, vooral op toestellen die heel weinig intern geheugen hadden. Dit heet Apps2SD en de ondersteuning hiervoor is de laatste jaren ook afgebouwd, aangezien er steeds meer opslag beschikbaar kwam voor apps en games en (bijna) het volledige geheugen gebruikt kon worden voor de opslag van apps. Voorheen was deze opslag van beperkte grootte. Een nadeel van Apps2SD is dat een SD-kaart veel minder lang meegaat, omdat deze bijna constant uitgelezen wordt en de kaart hierdoor snel ‘slijt’. Apps2SD is dus in de meeste gevallen geen goede reden meer om SD-kaarten te blijven voeren.
Een andere reden is een technische: SD-kaarten zijn standaard geformatteerd in het FAT-bestandsformaat. Dit formaat biedt geen ondersteuning voor gebruikersrechten en dat is lastig in een besturingssysteem dat meerdere gebruikersaccounts ondersteunt.
Problemen met SD-kaarten en Android 4.4
Ondanks dat Google er dus heilig van overtuigd lijkt dat een SD-kaart geen noodzakelijke toevoeging is aan zijn apparaten, zijn eigenlijk alle Androidfabrikanten er van overtuigd dat het ondersteunen de kleine kaartjes wel degelijk toegevoegde waarde biedt. Praktisch alle nieuwe smartphones worden voorzien van een micro-SD-kaartslot. Een interessante ontwikkeling is wel dat tegenwoordig steeds vaker de keuze aan de gebruiker wordt gelaten: veel nieuwe toestellen krijgen standaard geen micro-SD-kaartje meegeleverd.
Het is de schuld van Android 3.2
In Android 3.2 (Honeycomb) bracht Google een paar grote wijzigingen aan in hoe er met SD-kaarten wordt omgegaan. Voorheen konden ontwikkelaars, mits ze bij de installatie van een app daar de noodzakelijke permissie voor hadden aangevraagd, alle bestanden op een SD-kaart lezen en bewerken.
Vanaf Android 3.2 was dit niet meer mogelijk, apps konden bestanden nog wel lezen, maar niet meer opslaan of bewerken. Deze wijzigingen werden al in Android 3.2 doorgevoerd, maar deze Android-versie, die alleen geschikt is voor tablets, werd erg weinig gebruikt. Daarnaast werden de wijzigingen niet volledig doorgevoerd door de verschillende Androidfabrikanten, waardoor deze beperkingen niet eerder op te merken waren door gebruikers. Doordat fabrikanten het praktisch gezien nutteloos maken van de SD-kaart geen goed idee vonden, hebben ze gewacht met het blokkeren van SD-kaarttoegang tot er een alternatief was.
Android 4.4 krijgt de schuld
Dat alternatief kwam met Android 4.4 (KitKat). Applicaties krijgen vanaf Android 4.4 een vaste map aangewezen op de SD-kaart die ze kunnen gebruiken voor opslag. Applicaties kunnen dus hun eigen data opslaan op de SD-kaart. Denk bijvoorbeeld maar eens aan een navigatie-applicatie die kaarten moet downloaden. Vaak zijn deze kaarten erg groot en een beschikbare SD-kaart lijkt daar dan ook een mooie opslaglocatie voor. Hetzelfde geldt voor game-data die opgeslagen moet worden.
Door apps maar toegang te geven tot één enkele map, lost Google een belangrijk probleem van externe data op. Voorheen konden apps hun data opslaan waar ze maar wilden. Wanneer de app verwijderd werd, bleef er vaak data achter. Wellicht zul je dat probleem herkennen: wanneer je een tijdje met een smartphone of tablet rondloopt, installeer en verwijder je gedurende die tijd veel apps en games. Als elke app of game wat data achterblijft, ben je snel door het geheugen heen. Het probleem is daarbij ook nog eens dat je vaak geen idee hebt welke app waar data heeft opgeslagen, dus is opruimen ook geen eenvoudige taak. Wanneer bij Android 4.4 een app verwijderd wordt, wordt ook de opslagdirectory op de SD-kaart verwijderd, zodat er geen onnodige afbeeldingen, video’s of andere data achterblijven.
Doordat het nu vanaf Android 4.4 wel weer mogelijk is voor applicatiesontwikkelaars om bestanden op de SD-kaart weg te schrijven, werden fabrikanten blijkbaar over de streep getrokken en besloten ze zich te houden aan de wijzigingen die eigenlijk al in Android 3.2 zaten. Hierdoor kreeg KitKat de schuld van veel SD-kaart-gerelateerde problemen. Zo konden bestandsbeheerapps, met uitzondering van die door de fabrikant zelf geleverd zijn, hun werk niet meer doen (behalve als ze gebruik maakten een van een onbedoelde omweg). In eerste instantie waren er veel andere apps die tegen problemen aanliepen, aangezien ze afhankelijk waren van de mogelijkheid om data in een willekeurige map op te slaan op de SD-kaart.
Deze meeste problemen waren gelukkig al opgelost door updates van deze apps, maar de problemen bij onder andere file managers en fotobewerkings-apps hielden aan.
Hoe lost Google het nu op?
Google kom in Android 5.0 (Lollipop) met een oplossing voor veel van de problemen door de veranderingen die het bedrijf introduceerde met Android 3.2 en werden doorgevoerd door veel fabrikanten bij Android 4.4. Ontwikkelaars kunnen vanaf 5.0 de gebruiker toestemming vragen om toegang te krijgen tot directories buiten de eigen opslagmap op de SD-kaart. Hiervoor hoeft de app niet over speciale permissies te beschikken en deze toestemming hoeft slechts eenmalig verleend te worden.
Het verlenen gaat via een standaard-venster dat bijvoorbeeld ook gebruikt wordt bij het toevoegen van foto’s bij e-mail. In plaats van een enkel bestand kies je dan voor een bepaalde map of zelfs voor een volledig opslagmedium als de SD-kaart. Wanneer eenmaal toestemming verleend is, kan de app alle mappen en bestanden bewerken die in de gekozen map (of dus op de volledige SD-kaart) te vinden zijn lezen, bewerken of verwijderen.
Het lijkt er op dat Google nu wel een bijna-ideale oplossing biedt. Applicaties die toegang tot de gehele SD-kaart nodig hebben, zoals filemanagers, kunnen deze toegang krijgen. Normale apps krijgen standaard nog steeds de beschikking over een eigen map, waardoor er bij het verwijderen van deze apps geen onnodige bestanden achterblijven.
Een tekortkoming van de nieuwe manier van omgaan met de SD-kaart is wel dat het nog steeds niet mogelijk is om apps2SD te gebruiken. Het lijkt vooralsnog niet waarschijnlijk dat Google deze mogelijkheden in de toekomst weer gaat bieden. Dit zal voornamelijk te maken hebben met de verkorte levensduur van SD-kaarten bij het gebruik van apps2SD en de problemen die ontstaan wanneer een SD-kaart verwijderd wordt. Het kan wel zijn dat fabrikanten met eigen oplossingen hiervoor komen: Sony heeft de mogelijkheid om apps op te slaan op de SD-kaart juist weer toegevoegd aan een aantal toestellen dat draait op Android 4.4.
Mediabestanden
Voor media-applicaties zijn er met Android 5.0 ook verbeteringen doorgevoerd. Het is nu mogelijk om bij het systeem een mediamap aan te vragen, waarin dan bijvoorbeeld afbeeldingen, muziek en video’s geplaatst kunnen worden. Door ze op deze nieuwe manier aan te vragen kunnen apps, zonder extra permissies aan te vragen, hun bestanden in één keer beschikbaar maken voor andere apps. Denk bijvoorbeeld aan een fotografie-app die fotobewerkingsapps direct toestemming geeft voor het bewerken van foto’s. Dit was voor ontwikkelaars al wel mogelijk, maar was vrij omslachtig.
Bron: Google+, Android, via: Android Police
Reacties
Inloggen of registreren
om een reactie achter te laten
Microsoft geeft zeer knappe toestellen en ik denk eraan om ook een surface pro 4 te kopen. omdat ik het het beetje moe begin te worden dat de updates zo traag gaan bij android toestellen,, ik verneem nu dat mijn tab S niet word geupdate naar 6.0.
ik heb ook een micro sd kaart in mijn tab s zitten van 64 GB maar telkens ik de apps op de micro sd kaart plaats en erna een update krijg, dan staan de apps terug op het intern geheugen. met onze tablet die op 4.4.2 draaien hebben we dat probleem niet.
ik stream ook veel films enzz maar als je op plaatsen bent met slechte wifi moet je wel u films op de sd kaart zetten.
Waarom DENKEN bedrijven te weten wat de consument wil? Apple die echt alles dicht spijkert. Microsoft met hun touch-screen-operation-system. Linux Ubuntu met hun onbegrijpelijke menu aan de linker kant. En dan ook nog Android die DENKT te weten dat de consument geen sd-cards meer gebruikt.
Ik moet poepen
Hoeveel beschikbare ruimte van die 4gb heeft Android one dan? In de Cloud is allemaal goed maar wat tijdens roamen…
Goed en duidelijk artikel. Dank. Is het nu ook mogelijk om in je Android App het verschil te zien tussen removable storage media (such as an SD card) of internal (non-removable) storage? Indien een telefoon beide type external storage heeft was het in het verleden lastig om te zien wat de sd card is.
Begrijp ik nu goed dat Google gebruikers aan het uitleggen is waarom hun wensen niet relevant zijn? Hmmm.. daar móet iets achter zitten. En ja, dat is ook zo…
Smartphones moeten nl Google’s ambities tav data in the cloud ondersteunen en niet ondermijnen. Als je 64GB op een sd kaart opslaat, sla je dat niet in Drive op. Die beperking in data is een aanleiding om maandelijks voor storage te betalen.
Oplossing? Een NAS..
Ik vindt een sdkaartje niet noodzakelijk….wel is het belangrijk intern geheugenkaart van meer dan 16gb te hebben.
Met foldermount kan je altijd je app data op je sd kaart pleuren. Dus dat het niet meer kan is onzin.
Volgens mij gaat Google steeds meer op Apple lijken. Op mijn sdkaartje staat muziek en foto’s en dat vind ik wel zo makkelijk als ik van telefoon wissel. Je hoeft echt geen raketgeleerde te zijn om te weten wat er op een sdkaartje staat dus!
Ik heb een Nexus 7 32 GB en alhoewel ik daar supertevreden mee ben is het ontbreken van een SD kaart een reden om volgende keer iets anders te nemen
‘Dont be evil’…..yeh right
Door mijn Nexus zonder sd kaart ondersteuning, ben ik nu wel genoodzaakt om de cloud te gebruiken… Google speelt het slim en ik ben erin getrapt :/
Dus Google verteld in principe doodleuk dat het te ingewikkeld is voor de gebruiker om te zien waar de foto’s en dergelijke worden opgeslagen.
Google heeft wel behoorlijk vertrouwen in z’n klanten, behandeld ons net als de eerste de beste Fisher-Price kleuter.
Dat ze dit bij Apple doen begrijp ik, maar dit vind ik ronduit belachelijk.
Nu nog toestellen die SD ondersteunen… Vind t het n groot nadeel aan m’n g2
Niet alle consumenten zijn dom….
Als ik dan alles van utorrent weer rechtstreeks op mn sd kan opslaan ben ik blij. Hoef ik het tenminste niet meer zo omslachtig te doen.
Het excuus van dat het te ingewikkeld is, is echt een lachertje.