Huawei P Smart+
In veel andere landen werd dit duurdere midrange-toestel gelanceerd als een lichtere versie van de Huawei Nova 3, en daarom kreeg hij er de naam ‘Nova 3i’. Bij ons is hij gedoopt tot grote broer van de Huawei P Smart, namelijk de Huawei P Smart+. Hoewel ook die telefoon een high-end uiterlijk voor een midrange prijskaartje levert, zijn er toch duidelijke verschillen tussen de ‘gebroeders P Slim’, en ik keek er dan ook naar uit om mijn ervaringen met de P Smart te vergelijken met ‘the new kid in town’. Als we even de prijskaartjes controleren, merken we dat de P Smart nog zo’n 225 euro kost, tegenover 349 euro voor de P Smart+.
Behuizing en design
In onze review van de gewone P Smart viel ons al op dat het toestel een modern en premium uiterlijk wist te koppelen aan een goedkoop prijskaartje. Een scherm met een 18:9-verhouding werd verpakt in een robuuste metalen behuizing. Wie had gedacht dat de P Smart+ daar nog een hele schep bovenop kon doen?
Anders dan bij de originele P Smart heeft deze telefoon een 19:9-scherm met een behoorlijk brede inkeping aan de bovenkant, een bescheiden – maar zeker aanwezige – kin aan de onderkant. In de notch vinden we een 24MP en een 2MP selfiecamera-duo en tussenbeide zit de telefoonluidspreker. Onderaan vinden we de gewone de luidspreker, een micro-usb-poort en een hoofdtelefoonaansluiting. Aan de linker-zijkant is de sleuf voor de simkaart en de microSD-kaart te vinden en rechts de volumeknoppen en aan/uit-knop.
Hoewel de looks van een telefoon natuurlijk een erg subjectief gegeven zijn, ben ik er zeker van dat we het er allemaal over eens kunnen zijn dat de P Smart+ een eyecatcher van een toestel is. De telefoon heeft een metalen frame en bestaat verder volledig uit glas dat erg smooth overloopt in de zijkanten van de telefoon. De P Smart+ ziet er beeldig uit voor zijn prijskaartje. Al kan je natuurlijk ook beargumenteren dat het nogal jammer is om een breekbare, glazen telefoon te maken als je hem dan toch niet draadloos laat opladen.
De meest opvallende kleur van de P Smart + is ‘iris purple’ – de kleur van de telefoon die ik kon uittestten – waarbij paars in blauw overgaat. Huawei ging daarvoor erg eenvoudig de mosterd halen bij het design van zijn eigen P20, al zal een P Smart+-eigenaar dat worst wezen. Zijn telefoon lijkt bijna als twee druppels water op Huawei’s vlaggenschip. Al snel werd me duidelijk dat er duidelijke voor en tegenstanders waren van de kleurencombinatie, maar wie van minder opvallend houdt, kan het toestel ook in het zwart verkrijgen. Opmerkelijk is ook dat – vermoedelijk door het shiny uiterlijk – vingerafdrukken op de glazen achterkant me bij deze telefoon niet erg hebben gestoord.
Natuurlijk is er ook een keerzijde aan de medaille en als je mogelijk geïnteresseerd bent in dit toestel, moet je dit absoluut weten. Door zijn glazen behuizing is hij net als de Asus Zenfone 5Z een ‘gladde Jelle’, maar echt tot in het extreme. Leg je hem even op zetelleuning, dan glijdt hij er soms binnen de minuut al af. Je telefoon op je schoot laten liggen? Slecht idee. Alleen in de hand heb ik nooit het gevoel gehad dat ik te weinig grip op het toestel had.
Het klinkt vast als een echte drogreden, maar eigenlijk is het wel degelijk een big deal. Ik ben niet iemand die zijn telefoon snel laat vallen en een smartphone-scherm is dan ook nog nooit gebarsten, maar geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om de P Smart+ zonder hoesje te gebruiken als ik hem zou kopen. We hebben smartphone-fabrikanten – ook Huawei – al vaker een eenvoudige case zien meeleveren met een gladde jongen als deze, maar voor de P Smart+ is dat jammer genoeg niet het geval. Anderzijds is het ook erg jammer dat je een telefoon met zo’n mooi design moet wegstoppen in een hoesje, maar het is geen andere optie, want vroeg of laat is deze gladde aal je te snel af.
Scherm, prestaties en accuduur
Scherm en weergave
De Huawei P Smart+ komt met een 6,3 inch LCD-scherm met een 19:9-verhouding en 2340 bij 1080 pixels. Vergeleken met het LCD-scherm van mijn Google Pixel geeft hij kleuren contrastrijker weer, maar de maximale helderheid is even hoog op beide schermen. Het is een dus een prima kwalitatief LCD-schermpaneel voor deze prijsklasse. In sterk zonlicht houdt het scherm ook goed stand.
Er is slechts één moment geweest waarop ik echt gewild had dat de telefoon een AMOLED had en dat was wanneer ik de instelling wijzigde waardoor ik de notch van de telefoon kon verbergen. Sinds Huawei een notch bij zijn toestellen heeft geïntroduceerd, heeft het bedrijf telkens toegelaten om hem softwarematig met zwart weg te werken. Ik ben zelf een koele minnaar van de notch bij smartphones – op het gebied van schermranden bevind ik me eerder in het kamp van Samsung – maar het scherm van de de P Smart+ ziet er beter uit met zijn inkeping. De zwarte opvulling waarmee het LCD-scherm zijn notch wil wegwerken, ziet er gewoon niet puur en geloofwaardig genoeg uit en als je weet dat die pixels eigenlijk zonder praktisch nut mee oplichten, voelt het vreemd aan om de notch te verbergen.
Als ik het scherm met zijn notch voor verschillende dingen gebruikte, was ik geregeld aangenaam verrast door het knappe 19:9-paneel. Ik stoorde me enkel in video-apps als YouTube. Ik kon er maar niet aan wennen dat filmpjes niet het volledige beeld van de telefoon opvulden. Je kon wel inzoomen met een voor hand liggende gesture, maar dat wordt al gauw vervelend als je dat telkens voor elk filmpje opnieuw moet doen en ook elke keer telkens als je even full-screen-modus verlaat. Bovendien verdwijnt er door in te zoomen ook altijd een stuk van het beeld door de 19:9-verhouding.
Een ander minder positief punt dat me niet is ontgaan, is de aanraakgevoeligheid van het scherm die niet erg goed is. Het viel me eerlijk gezegd niet meteen op bij het dagelijks gebruik van het toestel, maar als ik op de P Smart+ games uitprobeerde die ik anders op mijn Pixel speelde, dan viel me op dat veegbewegingen niet altijd nauwkeurig werden geregistreerd.
Prestaties
In tegenstelling tot de HiSilicon Kirin 659 van zijn kleine broer, kreeg P Smart+ een HiSilicon Kirin 710 onder zijn shiny motorkap. Dat is een chipset met vier 2.2 GHz Cortex A73-kernen en vier 1.7 GHz Cortex A53-cores. Huawei beloofde dat de nieuwe chipset goed is voor 75 procent verhoogde prestaties vergeleken met de HiSilicon Kirin 659 en ik rekende dus op een flinke prestatieboost.
Benchmarks zeggen zeker niet alles over een toestel, maar over het algemeen geeft de AnTuTu-benchmark wel een realistische verhouding weer tussen de brute prestaties en grafische kracht van een telefoon. Voor alle duidelijkheid, hoe hoger een AnTuTu-score, hoe beter. Als we de benchmarkresultaten erbij halen, dan zien we dat de P Smart+ een score behaalt van 138.538, vergeleken met de 87.615 van de P Smart – die overigens ondertussen wel zo’n honderd euro minder kost. Laten we de P Smart+ met gelijke wapens bestrijden, en we nemen de benchmarkresultaten erbij van telefoons die dichter bij de prijsklassen van deze hogere midrange-telefoon aanleunt. Hieronder vind je de scores.
> Honor 10 (399 euro): 213.381 euro
> Nokia 7 Plus (396 euro): 141.701
> Huawei P Smart+ (349 euro): 138 538
> Samsung Galaxy A8 (2018) (379 euro): 116.643
> Huawei P20 Lite (329 euro): 87.976
> Sony Xperia XA2 Ultra (364 euro): 75.525
> LG Q7 (349 euro): 58.000
Prijs-kwaliteit kunnen we zeggen dat – volgens de benchmarks alleszins – de P Smart+ veel snelheid en grafische kracht voor zijn geld levert. Alleen de Nokia 7 Plus en vooral de Honor 10 overklassen de telefoon, al zijn ze ook elk zo’n 50 euro duurder. Hoewel de P Smart+ geen slechte cijfers voorlegt, zou je kunnen zeggen dat de Honor 10 met zijn HiSilicon Kirin 970, dezelfde SoC als die van de Huawei P20, toch beduidend beter scoort voor vijf tientjes meer.
Cijfers zijn één ding, maar wat zegt het oog? Een SoC kan dan wel erg krachtig lijken, als de software van de telefoon niet soepel loopt, ben je er een stuk minder mee. Dat was ook precies het probleem van de P Smart die helemaal niet vlot werkte op Huawei’s eigen software. Als je in de P Smart bijvoorbeeld de eigen camera-app opende, werd de framerate vaak zo slecht dat je ideale fotomoment al lang gepasseerd is voor je een foto hebt genomen. Ik kan je vertellen dat die problemen grotendeels gelukkig van de baan zijn met de P Smart+. Hier en daar zien we vervelende framedrops als je de telefoon gebruikt, maar die zijn dit maal eerder uitzonderlijk en geen vaste gewoonte als bij de P Smart. Apps – ook Huawei’s eigen software – lopen doorgaans vlot, maar de P Smart + heeft een achilleshiel, namelijk grafische toepassingen.
Hoewel de benchmarks misschien anders zouden doen vermoeden, zegt het oog iets heel anders. Ik merkte erg veel framedrops bij games die niet eens zo veel grafische kracht van de telefoon vergen. Ik heb bij zowat elk 3D-spel geregelde stutteringen opgemerkt, maar bij het voetbalspel Fifa Mobile liet de telefoon zich van zijn minst goed kant zien. Dat spel was met momenten nagenoeg onspeelbaar, terwijl het als een zonnetje loopt op mijn Google Pixel uit 2016. De Mali-G51 MP4-GPU is dus ietwat teleurstellend, al zal ook het upscalen van de games in de volledige resolutie van het 19:9-scherm natuurlijk deel van het probleem zijn.
Het is ook niet onbelangrijk om te weten dat de weten dat de HiSilicon Kirin 710-SoC geen ondersteuning biedt voor de snellere wifi 802.11 AC-standaard, waardoor je het met een kleinere bandbreedte moet doen. Je kan geen gebruikmaken van de 5GHz-band. Een andere afwezige is NFC-ondersteuning.
Accuduur
De P Smart+ heeft een batterij van 3340 mAh, tegenover de 3000 mAh van de P Smart. Die bescheiden boost in capaciteit is erg welkom mits het grotere scherm dat ook nog eens meer pixels bevat. Na een dag van normaal telefoongebruik (je telefoneert, beantwoordt meldingen en speelt eens een spelletje) hield de P Smart rond 19 uur zo’n 30 procent over. De Huawei P Smart+ weet die prestatie niet te evenaren en klokte voor 17 uur al af op 30 procent. Dat kan je dat best wel zorgwekkend noemen, aangezien de batterij in splinternieuwe staat ja slechts nipt doorheen je dag brengt.
De grootste verbruiker van een smartphone is het scherm, en Huawei heeft een automatische helderheidsfunctie die rekening houdt met zowel het omgevingslicht als het huidige batterijpercentage van de telefoon. Klinkt goed, maar in de praktijk valt op dat er nog best wat gesleuteld mag worden aan de functie. De telefoon laat de helderheid soms erg agressief toe- of afnemen, wat soms vervelend is. Als de zon even achter de wolken verdwijnt en je bent bijvoorbeeld een tekst op je scherm aan het lezen, zal je er last ondervinden, want je ogen passen zich minder snel aan bij de wijziging van lichtsterkte, dan je schermpaneel dat doet. Manueel helderheid aanpassen is de boodschap.
Een andere feature dat standaard aanstaat en je batterij moet besparen is ‘Slimme schermresolutie’. De P Smart+ kan energie besparen door de resolutie van het scherm van 2340 bij 1080 pixels (FHD) te verlagen naar 1560 bij 720 pixels. Om te testen hoe content op het 6,3 inch-paneel er bij 720p uitziet ben ik even manueel overgeschakeld en ik kan je daarom bevestigen, het ziet er niet uit. Al kan je niet klagen over ‘Slimme resolutie’, want de telefoon schakelt pas bij extreem lage percentage over.
Verder is het belangrijk om bij je telefoon te checken of hij geen apps afsluit waarvan je wilt dat ze altijd op de achtergrond werken. Huawei-toestellen zijn vaak erg agressief in het optimaliseren van prestaties en batterijcapaciteit door apps af te sluiten, of niet eens te laten opstarten als je je telefoon aanzet. Een voorbeeld van een app die zeker moet blijven draaien, is een communicatie-app als Gmail of Slack. Geef in de zoekbalk van instellingen daarom ‘Batterij-optimalisaties negeren’ in en ga na of het negeren van batterij-optimalisaties is toegestaan bij zo’n app.
Vingerafdrukscanner en gezichtsherkenning
Aan de achterkant van de telefoon is de vingerafdrukscanner in het midden van het toestel geplaatst. Hij is uitstekend bereikbaar en werkt razendsnel, stukken sneller dan de scanner van mijn Google Pixel. De P Smart+ kan verder ook aan de hand van gezichtsherkenning ontgrendelt worden. Je telefoon herkent automatisch wanneer je hem oppakt en vervolgens controleert hij of jij het bent, en daarna kan je hem met een veegbeweging ontgrendelen.
Ik heb erg mijn best gedaan om ontgrendelen via gezichtsherkenning gewend te geraken en dat is me niet gelukt. De P Smart+ herkent dan wel de beweging van een telefoon die wordt opgepakt, maar hij ziet niet altijd of er überhaupt wel een gezicht naar hem staart alvorens hij gezichtsherkenning probeert te activeren. Het resultaat is dat je telefoon telkens probeert te ontgrendelen als dat niet de bedoeling is, bijvoorbeeld als je hem zomaar in je handen houdt, maar hem niet gebruikt.
Verder moet ik zeggen dat gezichtsherkenning behoorlijk snel werkt, maar niet zo snel als de vingerafdrukscanner. Soms is de P Smart+ op willekeurige momenten ook niet nauwkeurig in het verifiëren van je gezicht, en je kan het al helemaal vergeten als je aan tafel je hoofd op je hand laat rusten en zo je hand per ongeluk je gezicht laat bedekken. ’s Nachts was de gezichtsherkenning opmerkelijk genoeg wel accuraat, maar al bij al zou ik de functie uitschakelen als ik de telefoon op lange termijn zou gebruiken.
Geluid
Huawei maakt erg weinig reclame rond de speakers van zijn telefoon en dat is niet onbegrijpelijk. In een vergelijkende test met de Pixel stelde ik vast dat het geluid wel ietsje luider is op het maximale volume, maar dan wel een stuk minder zuiver en gebalanceerd qua tonen. Dat viel me op bij het afspelen van verschillende soorten muziek. Huawei verdient wel punten voor de plaatsing van de speakers. Als je de telefoon horizontaal kantelt met de micro-usb-poort naar rechts, is het goed dat de speaker zich bovenaan rechts bevindt. Op die manier kan je hem minder snel bedekken als je je telefoon in die houding vasthoudt.
Een van de meest onderschatte elementen van een smartphone is zijn Digital to Analog Converter (DAC) die de kwaliteit van geluid via de hoofdtelefooningang bepaalt. Als ik dezelfde liedjes op zowel mijn Google Pixel als op de P Smart+ testte met mijn Audio Technica MX40-hoofdtelefoon – die erg nauwkeurig muziektonen balanceert – stelde ik vast dat de P Smart+ opvallend minder crispy was dan Google Pixel. Het verschil was het meest duidelijk in de lage tonen die minder krachtig waren via Huawei’s midrange telefoon.
Camera
Foto’s
Op deze telefoon zit een verticaal geplaatste dubbele camera met 16MP (f/2.2) en 2MP. De 2MP-camera dient om diepte te bepalen voor portretfoto’s waarbij het ‘bokeh-effect’ wordt toegepast. Dat is een functie die je tegenwoordig bij wel meer fabrikanten ziet opduiken. Het onderwerp van portret wordt scherp weergegeven, terwijl de achtergrond erg onscherp is. Ook de selfiecamera gebruikt naast een 24MP-camera een 2MP-camera voor bokehfoto’s. Het resultaat is best indrukwekkend en afhankelijk van de situatie is het een leuke extra.
Links zie je enkele foto’s genomen met de achterste camera van de P Smart+ en rechts zie je een foto genomen met de Google Pixel.
Je kan wel zeggen dat Huawei met de camera van de P Smart+ zoveel mogelijk wil meedoen met de huidige hypes en bokehfoto’s zijn daar slechts een voorbeeld van. De P Smart+ heeft ook een AI-camera-modus die standaard geactiveerd is. De software herkent automatisch bepaalde elementen in een beeld. Ik nam bijvoorbeeld bij het testen van de camera foto’s in het park, waar het gras al op bepaalde plaatsen bedekt was onder een stevige laag afgevallen bladeren. Mijn P Smart+ gaf opeens aan dat hij ‘Herfstbladeren’ zag – wat best wel cool is – en vervolgens paste hij een andere scène toe. Ik merkte vervolgens op dat ‘Herfstbladeren’ resulteerde in een erg overgesatureerd beeld. De foto’s in kwestie waren niet per se ‘lelijk’, maar ik denk niet dat ik echt op zo’n hemelsbreed verschil in mijn foto’s zit te wachten puur omdat het een hete zomer is en er toevallig al herfstbladeren op de grond liggen. Als ik een overgesatureerd beeld wil, doe ik dat in Snapseed of Photoshop. Hieronder zie je het verschil tussen links een foto met AI-camera, en rechts een zonder.
Een van de grootste troeven van de P Smart+ is de selfiecamera die 24MP heeft naast de 2MP dieptecamera. Links zie je een selfie met de P Smart+ en rechts met de Pixel.
Huawei gebruikt voor de selfiecamera al jaren een filter die de huid van je gezicht afvlakt, een functie die ook nog eens letterlijk ‘Schoonheid’ heet. Ik ben persoonlijk helemaal geen fan van de resultaten van zo’n foto’s, omdat ze er erg nep uitzien. Als ik dergelijke aanpassingen zou willen maken, kan dat gemakkelijk achteraf in Photoshop doen of in eender welke fotobewerk-app. Het is vooral extra vervelend dat ‘Schoonheid’ standaard geactiveerd staat en dan ook nog eens op de maximale instelling. In bovenstaande foto met de P Smart+ stond de functie uitgeschakeld.
Video’s
Net als bij de P Smart filmt de plus-variant maximaal in 1080p en bij maximaal slechts 30fps. Als we naar de kwaliteit van de beelden kijken, valt op dat de camera sterktes en zwaktes heeft. Enerzijds bleek hij beter met overbelichting om te gaan dan mijn Pixel. Als ik de telefoon naar een raam richtte, kreeg je met de Pixel een erg overbelicht beeld, en daarvan was bij de P Smart + geen sprake.
Anderzijds heeft Huawei’s telefoon wel meer moeite met onderbelichte omstandigheden, want dan schieten de ISO-waarden van de camera veel sterker te hoogte in dan bij mijn Google-telefoon, waardoor beelden erg korrelig worden. De kwaliteit van de elektronische beeldstabilisatie van de P Smart+ komt ook niet in de buurt in vergelijking met die van de Pixel, en filmpjes zijn dan ook vrij schokkerig.
De P Smart+ pakt ook uit met slowmotion-video, een populaire functie die we normaal gezien alleen bij de meer high-end telefoons zien. Video’s zijn begrensd tot een maximale framerate van 480p. Wat me opviel was dat de kwaliteit van de beelden, los van de framerate, erg tegenviel en veel detail mistte. Al ben ik ervan overtuigd dat het een leuke feature is voor mensen die minder interesse hebben in beeldkwaliteit. Ik bekijk het dus als een leuke extra.
Camera-app
De camera-app van Huawei is niet altijd even intuïtief, maar ze went wel naarmate je ze beter leert kennen. Het is bijvoorbeeld verwarrend dat sommige functies enkel beschikbaar zijn voor de selfiecamera en niet voor de hoofdcamera, of omgekeerd. In selfiemodus kan je bijvoorbeeld HDR in- en uitschakelen aan de hand van een knop, maar als de camera weer draait, is die optie vreemd genoeg verdwenen en verschijnen er andere camerafuncties. Als de camera-app van Huawei je te veel wordt, kan je gerust een third-party-alternatief proberen.
Verder zit de camera-app boordevol gekkigheden, gecategoriseerd onder AR-lens, die niet echt bijster interessant of goed uitgewerkt zijn. Je kan bijvoorbeeld à la Snapchat jezelf varkensoortjes geven of allerlei andere effecten toepassen. Het aanbod van effecten is wel erg beperkt en er zijn genoeg sociale media-apps die het beter doen. Anderzijds heb je ‘Achtergronden’ waarmee je bijvoorbeeld jezelf op een onbewoond eiland kan plaatsen. De software knipt je op een erg slordige manier uit en plaatst je op een achtergrond. Je kan ook bewegende 3D-objecten toevoegen aan de ‘echte wereld’, maar de software herkent geen oppervlakten. Als je bijvoorbeeld een mannetje op het scherm sleept, staat hij gewoon ter plaatse te zweven, in plaats van dat hij bijvoorbeeld netjes op je keukentafel rondloopt. Ten slotte is er nog een klein aanbod aan 3D Qmoji’s, dat is Huawei’s-variant van de Animoji die Apple vorig jaar introduceerde.
Hieronder zie je foto’s van een 3D object, een stilstaande versie van een Qmoji en een Achtergrond.
Software
De Huawei P Smart+ werkt op Android 8.1 Oreo met daarbovenop de EMUI 8.2-schil. EMUI is traditioneel een erg atypische Android-schil, omdat ze standaard geen app drawer toelaat. Je kan de app drawer wel zelf tevoorschijn halen, maar die functie zit nog altijd relatief diepgeworteld in de weergave-instellingen van je telefoon. Dat terwijl je een apart en meer toegankelijk Instellingenmenuutje hebt voor je launcher.
Ik heb de P Smart+ verschillende dagen zonder app drawer gebruikt, maar ik ben uiteindelijk weer overgeschakeld, omdat de wanorde me te veel werd. Het is een erg lastige taak om je icoontjes netjes over de tabbladen van je bureaublad te verdelen op een logische manier en daarnaast nog ruimte voor widgets te voorzien, maar dat heeft natuurlijk met persoonlijke voorkeur te maken.
Voorgeïnstalleerde apps
De P Smart+ komt net als de P Smart met een flinke lading bloatware, meestal in de vorm van games. Positief is wel dat je de apps erg eenvoudig van je apparaat kan verwijden, wat niet bij elke telefoon het geval is. In veel gevallen kan je apps alleen uitschakelen of de opgeslagen data verwijderen.
Ik heb ook een aantal van Huawei’s eigen apps uitgetest. Mijn gegevens werden overgezet van mijn Pixel op de P Smart+ met Huawei’s ‘Phone clone-app’ en dat werkte vlot. Je hebt ook de ‘Telefoonbeheerder, een app waarmee je je batterijdata kan nagaan, geheugen kan opschonen of een vrij onzinnige virusscan kan uitvoeren. Bij de P Smart viel het me op dat er bij de virusscan een grappige vertaalfout in de software stond. Na een scan werd de Engelse term ‘safe’ vertaald door ‘kluis’. Ik zag in de nieuwe EMUI-versie dat men dit keer wel ‘beveiligd’ zegt.
Updatebeleid
In dit artikel hebben we een overzicht opgesomd van het updatebeleid van verschillende fabrikanten. Voor Huawei geldt dat smartphones boven 299 euro een maandelijkse Google security-patch ontvangen. De looptijd hiervan is twee jaar sinds de productlancering op de Nederlandse markt.
Verder beschikt de telefoon over Project Treble. Android is daarbij opgesplitst in twee delen en zo kunnen grote versie-updates veel gemakkelijker doorgevoerd worden. De P Smart+ ondersteunt wel geen naadloze updates, dat is een feature waarbij updates op de achtergrond worden geïnstalleerd. Als je vervolgens je telefoon opnieuw opstart, is de update voltooid. Updates installeren gebeurt dus manueel op de P Smart+.
Conclusie
Ondanks dat de P Smart+ enorm glad is en ik hem nooit zou durven gebruiken zonder case, kan ik niet genoeg benadrukken hoe mooi deze telefoon is. Zeker de iris purple variant is een eyecather, waar je ook komt. Ik was ook erg aangenaam verrast door het scherm van de telefoon. Het is groot zonder dat de telefoon slecht in de hand ligt, de kleurenbalans zit goed en het kan meer dan genoeg helderheid aan. Ik ben ook erg snel aan de notch van de telefoon gewend geraakt.
Toch is de P Smart+ zeker geen telefoon voor ‘power users’. De HiSilicon Kirin 710 is geen zwakkeling in vergelijking met concurrerende telefoons in die prijsklasse, maar je kan als veeleisende gebruiker beter vijf tientjes meer neerleggen voor bijvoorbeeld een Honor 10. Die stelling geldt zeker als je graag knappe games of andere apps gebruikt waarbij grafische kracht is vereist.
Toch zie ik een erg duidelijke doelgroep voor de P Smart+ en de telefoon bedient die doelgroep beter dan zijn minder krachtige broertje. Wil je een eyecather van een telefoon met een groot scherm, fijne schermranden en liefst nog een shiny achterkant? Wil je de nieuwste camera features testen zoals AI, bokeh-effect en slowmotion-video, maar je geeft niet per se veel om de kwaliteit ervan – je merkt bijvoorbeeld nauwelijks het verschil tussen 360p-, 720p- en 1080p-beelden. Stuur je wel graag knappe selfies de wereld in? Vind je het belangrijk dat je telefoon snel draait, maar je bent geen echte ‘power user’ of gamer? Als je elke keer in je hoofd ‘ja’ hebt geantwoord, is de P Smart+ iets voor jou.
Vergelijkbare toestellen zijn de Honor 10 (399 euro), Nokia 7 Plus (396 euro), Huawei P20 Lite (329 euro), Samsung Galaxy A8 (2018) (379 euro), en LG Q7 (349 euro)
Positieve punten
+ Premium bouwkwaliteit
+ Scherm
+ Prestaties voor dagelijkse taken
+ Camera (zolang je weet wat je doet met functies als AI-camera)
+ Veel typische flagship features in een midrange-toestel
Negatieve punten
– Matige accuduur
– EMUI-schil is niet voor iedereen
– Glazen behuizing is te glad
– Prestaties in games of bij grafisch veeleisende apps
– Uitwerking van sommige features
Huawei P Smart+ kopen
De Huawei P Smart+ is leverbaar in het zwart en ‘iris purple’ voor een adviesprijs van 349 euro. Het toestel is nog maar net verschenen en is nog niet bij elke grote shop beschikbaar, maar je vindt hem bijvoorbeeld wel bij de MediaMarkt, Belsimpel en Mobiel.nl.
Hieronder vind je nog meer prijzen, ook in combinatie met een abonnement.
[tds=6525]
Reacties
Inloggen of registreren
om een reactie achter te laten