Pokémon Quest review: op avontuur met je eigen kubusvormige Pikachu

Kubuswereld

Pokémon Quest is een zogenaamde spin-off game, dat wil zeggen dat het geen deel uitmaakt van de hoofdserie van spellen die op de Nintendo 3DS-handheld, en in november ook op de Nintendo Switch-console, uitkomen. Het spel is gratis te spelen op telefoons van Android, iOS en ook op de Switch.

Je begint je avontuur op Tumblecube-eiland, en zoals elk goed Pokémon-spel begin je door eerst een zogenaamde starter-Pokémon te kiezen. Alle Pokémon uit Quest zijn afkomstig van de eerste generatie Pokémon. Dat is een uitstekende keuze, want de eerste 151 Pokémon kunnen op de meeste aanhang rekenen van spelers.

Het doel is om met je team van maximaal drie kubusvormige Pokémon een weg te banen door de verschillende uitdagingen op het eiland. Dat doe je door je kleine monsters op expeditie te sturen. Samen knokken ze tegen alle Pokémon die ze op hun pad tegenkomen in expedities. Als een expeditie voltooid is, worden ze beloond met XP-punten waarmee ze op termijn kunnen evolueren en sterker worden.

Wegwerp-Pokémon

Al viel me al erg snel op dat daar weinig van terecht kwam. Al gauw veranderen je geliefde Pokémon in niets meer dan ‘wegwerpobjecten’. Je hebt namelijk een eigen uitvalsbasis op Tumblecube-eiland en aan de hand van ingrediënten die je verzamelt op expedities, kan je Pokémon-eten klaarmaken waarmee je nieuwe Pokémon naar je basis lokt. Die schattige Squirtle die je als starter koos, maakt dus al snel plaats in je team van drie voor bijvoorbeeld een sterkere Psyduck die plots voor je kookpot staat te smikkelen.

Toch heeft ontwikkelaar The Pokémon Company een manier gevonden waarmee je sneller Pokémon kan trainen. Je kan Pokémon opofferen om een bepaalde Pokémon naar keuze een boost in XP-punten te geven. Als je een Pokémon van hetzelfde type opoffert, krijg je nog eens extra veel XP. Toch is die manier van sneller trainen nog steeds geen oplossing, want je haalt er nog steeds meer voordeel uit om je zwakke Squirtle op te offeren en zo je Psyduck nog sterker te maken dan omgekeerd. Enkele expedities later is ook Psyduck klaar voor de schroothoop als plots die sterke Kingler zich aankondigt.

Game mechanics

Een positief punt aan Pokémon Quest is dat er meer diepgang in het spel zit, dan je op het eerste gezicht zou denken. In het begin was ik ervan overtuigd dat ik er na enkele minuten wel klaar mee zou zijn, maar algauw ontdekte ik nieuwe mechanics die me toch weer even langer konden boeien. Voorbeelden zijn het trainen, het aanleren van sterkere aanvallen voor je Pokémon, kristallen waarmee je de verdediging en aanvalskracht van Pokémon kan balanceren en de vele verschillende recepten waarmee je aan de hand van je kookpot specifieke Pokémon-types kan lokken.

Het leuke is dat sommige aspecten van het spel ook niet uitgebreid uitgelegd worden. Ik heb soms echt even wat opzoekwerk moeten verrichten om een aantal zaken te leren. Als je het mij vraagt, is dat een ideale aanpak van The Pokémon Company. Jonge spelers worden niet overladen met complexere, geheel optionele game mechanics en de meer ‘hardcore’ spelers kunnen uitzoeken hoe ze het maximale uit hun kubusvormige wezens kunnen halen.

Je hebt verschillende plaatsen op Tumblecube-eiland en het is leuk dat sommige types van Pokémon sterker zijn in bepaalde gebieden. Ga je bijvoorbeeld alle Pokémon in een rotsachtig gebied een kopje kleiner maken, dan zullen je water-Pokémon extra in het voordeel zijn. Anderzijds, als één van je teamgenoten uit die sterke Psyduck bestaat, dan zal die een moeilijke tijd tegemoet gaan in het grasgebied.

Gevechtssysteem

Vechten tijdens expedities werd op een verfrissende, maar tegelijk ook vervelende manier gedaan. Je kan ervoor kiezen om zelf alle bevelen voor de aanvallen van je Pokémon te geven, of je kan alles automatisch laten verlopen. Na een reeks levels in een bepaald gebied, vecht je tegen de eindbaas. In een grasgebied zou dat een sterkere en grotere versie van bijvoorbeeld een Ivysaur kunnen zijn.

Ik merkte dat ik gaandeweg van de manuele aanvalsmethode overschakelde op de automatische methode. Afhankelijk van je eigen Pokémon zijn sommige gebieden erg eenvoudig en vragen anderen juist wel meer aandacht. Op den duur probeer je telkens opnieuw om die lastige eindbaas te kloppen, en dan heb je het na een tijd wel gehad met manuele bediening.

Suïcidale Vulpix

Al is de belangrijkste reden wel dat je nooit het gevoel krijgt dat je echt de controle over je Pokémon hebt in een gevecht. Je kan ze niet bewegen en gevechten zijn daarmee altijd voor een stuk op geluk gebaseerd. Je hebt bijvoorbeeld een erg sterke Vulpix met veel aanvalspunten maar weinig verdediging. De bedoeling is dat Vulpix dus vanop afstand vlammenwerpers afvuurt op tegenstanders en dat bijvoorbeeld je stevige Geodude – die veel verdedigingspunten heeft – de klappen opvangt dicht bij de tegenstander. Op willekeurige momenten zal je Vulpix echter volledig suïcidaal Geodude opzij duwen en zelf de klappen opvangen, waardoor hij al snel uitgeteld is en je expeditie in het gevaar komt. Dat is precies de reden waarom je gevechten al snel op ‘automatisch’ zal zetten.

Ten slotte is er nog het verdienmodel achter het gratis spel. Er is een energiemeter die na verloop van een aantal expedities leeg raakt, en je kan met zogenaamde pm-tickets die je koopt via een microtransactie weer opvullen. Toch kan je ook pm-tickets verzamelen als beloning door het spel, en je krijgt dus zelden het gevoel dat je moet betalen als je plezier aan het spel wilt beleven.

Conclusie

Pokémon Quest is een spel dat je een aantal dagen tot weken zoet houdt. De game mechanics zijn totaal verschillend ten opzichte van andere Pokémon-spellen, en dat voelt verfrissend aan. Quest doet ietwat denken aan een andere spin-off game, Pokémon Mystery Dungeon voor Nintendo DS, maar er zijn wel erg duidelijke verschillen tussen de twee titels dankzij onder andere mechanics als het koken en het trainen van Pokémon.

Verhaal-gewijs valt er wel weinig te beleven in dit spel, iets wat andere Pokémon-titels veel beter doen, en dat is dan ook de precieze reden waarom je uiteindelijk op het spel uitgekeken geraakt. Op den duur geraak je het beu om telkens opnieuw alleen maar expeditie na expeditie andere Pokémon knock-out te slaan en je geliefde teamgenoten op te offeren voor sterkere varianten. Pokémon Quest mist een beetje een doel.

Al kan ik ook bevestigen dat het spel me toch een tijdlang pret heeft bezorgd. Het is erg spannend om telkens af te wachten welke Pokémon je nu weer met je eten zal aantrekken, en zeker als het spel verder gevorderd is en je nog sterkere Pokémon kan aantrekken. Bovendien leer je beetje bij beetje bij over nieuwe mechanics van het spel die je in het begin niet eens waren opgevallen.

Als je van Pokémon-spellen houdt of een spel met meer diepgang zoekt dan Pokémon GO om je nostalgische herinneringen aan de Pokémon-tekenfilmserie op te rakelen, dan zal Quest niet teleurstellen. Voor een gratis spel valt er absoluut niet te klagen over de kwaliteit.