Bart Stoffels · 18 augustus 2018Sony is van nature een buitenbeentje. Smartphones van het merk onderscheiden zich steevast met een apart design, waar je voor of tegen bent. En dat is niet anders met de nieuwe XZ2 en XZ2 Compact. We bekijken deze twee-eiige tweelingtelefoons in een dubbele review.
Sony staat erom bekend om de dingen vaak net even wat anders aan te pakken. Het ietwat tegendraadse karakter van het Japanse merk uit zich nog het best in de bijzondere designs van hun producten, zodat ze een heel eigen smoel krijgen, de ene keer al wat beter geslaagd dan de andere.
Zelf herinner ik me nog levendig de Xperia Z. Met deze telefoon zette Sony in 2013 plots de toon door als eerste uit te pakken met een Full HD-schermresolutie. Bovendien was de Xperia Z ook nog eens waterdicht, en dat was behoorlijk vooruitstrevend voor die tijd (al was het geen absolute garantie). Het was ook de tijd dat een telefoon met een 5-inchscherm nog het etiket ‘phablet’ kreeg opgeplakt. Vandaag is 5 inch eerder een middelmaatje. Vooral het design van de Sony Xperia Z bleek vooruitstrevend; een uiterst hoekig, strak ontwerp dat ergonomisch niet bepaald top was maar dat wel de aandacht wist te trekken. Het was typisch Sony, en de Xperia Z zou in 2018 nog altijd qua uiterlijk zijn mannetje kunnen staan, vind ik.
Na de geslaagde Z volgden er nog vele iteraties in de Xperia-lijn van telefoons, waarvan ik de meeste nooit lang in handen heb gehad, moet ik toegeven. De rechtlijnigheid van het zogenaamde Omnibalance-design bleef alvast een constante de laatste jaren. Tot nu dan, want met de nieuwe XZ2 en XZ2 Compact slaat Sony een hele andere weg in.
Het strakke, scherpe is helemaal weg. De nadruk ligt voortaan op glooiende vormen. Sony noemt het nieuwe design dan ook niet voor niets Ambient Flow. Echter zijn de XZ2 en XZ2 Compact vooral ook heel wat dikker dan wat je van een moderne telefoon, zeker in deze prijsklasse, zou verwachten. De nieuwe XZ2’s mag je gerust dikkerdjes noemen, in het bijzonder de XZ2 Compact die op z’n dikste punt 12,1 millimeter meet.
De stijlbreuk met het verleden is daarmee overduidelijk. Of dat echter de juiste zet was durf ik dan weer te betwijfelen. Want na enkele weken met de Galaxy S8 en S9, en ook de Huawei P20 Pro opgetrokken te hebben, voelden de XZ2 en XZ2 Compact voor mij toch aan als een achteruitgang als het op uiterlijk vertoon aankomt.
Het niet-kunnen-opvallen van deze Sony’s blijft bovendien niet beperkt tot het design. Ook technologisch gezien maken de nieuwe XZ2’s niet meteen brokken aan de buitenkant: er is geen notch, en ook bijzonder dunne schermranden zijn niet van de partij, integendeel zelfs. Wie zoveel geld uitgeeft aan een telefoon, verwacht op z’n minst een toestel dat enig bekijks genereert, en dat is bij deze Sony’s niet het geval wat mij betreft. Beide XZ2’s ogen, zeker vanop een afstandje, heel doorsnee. En dat is toch een tikkeltje jammer.
Design blijft natuurlijk een heel persoonlijk iets, en je kunt er eindeloos over discussiëren. Of je deze Sony’s mooi vindt of niet, moet iedereen uiteraard voor zichzelf uitmaken. Wat mij betreft komen de XZ2 en vooral de XZ2 Compact behoorlijk oubollig over in vergelijking met de designs waar de concurrentie mee uitpakt.
Gelukkig zit het wél helemaal snor wat betreft ergonomie en afwerkingsgraad. Zowel de XZ2 als de XZ2 Compact stralen een hoge mate van degelijkheid uit, met een behuizing die geen millimeter doorbuigt, en bedieningsknoppen die beschikken over een goede tactiele feedback. Je zal ook tevergeefs zoeken naar scherpe randen of bruuske overgangen. Deze telefoons voelen aan zoals ze ogen: vloeiend. Soms zit schoonheid in de afwerkingsdetails, en dan moet ik Sony toch nageven dat het wat dat betreft goed werk heeft geleverd.
Naast het duidelijke verschil in afmetingen tussen de XZ2 en de Compact, zijn deze telefoons ook wat de gebruikte materialen betreft niet identiek. De XZ2 heeft, zoals het in deze prijsklasse betaamt, een glazen achterkant … met de gekende nadelen. De XZ2 Compact daarentegen doet het met een (in mijn geval matzwarte) plastic achterkant. Dat betekent veel minder bling-bling, maar plastic is wel veel praktischer dan glas. In tegenstelling tot de XZ2 zal de Compact zal dus niet snel uit je hand glijden.
Over de opvallende dikte van de XZ2’s wil ik nog kwijt dat dit ook zijn voordelen heeft. De telefoons vullen je handpalm immers beter op, en liggen daardoor gewoon prima in de hand. Zeker de XZ2 Compact kun je zonder veel risico vlot met één hand bedienen. Bovendien steekt de cameralens geen halve millimeter uit de behuizing, en dat is toch ook mooi meegenomen. Alle bedieningsknoppen bevinden zich trouwens aan de rechterkant van de XZ2’s. Nadeel van de grotere XZ2 is wel dat de volumeknop te hoog geplaatst werd. Daar kun je niet vlot bij.
Misschien zijn de XZ2’s niet de meest in het oog springende telefoons, maar dat maken ze meer dan goed met hun prima ergonomie en hoge graad van afwerking. En dat is toch ook wat waard.
De XZ2 en XZ2 Compact delen grotendeels dezelfde techniek. Daar kom ik later nog op terug, maar wat form factor betreft zijn de twee tegenpolen. De XZ2 is de grote jongen van de twee. Hij komt met een 5,7-inchscherm in de ondertussen bekende 18:9-verhouding. Dat ligt helemaal in lijn met wat je zou verwachten van een (bijna)vlaggenschip anno 2018.
De XZ2 Compact is een maatje kleiner dan de XZ2. Of zeg maar gerust twee maatjes kleiner: de stap terug van 0,7 inch in schermdiagonaal lijkt op papier beperkt, maar in de praktijk is het verschil qua totale omvang én gewicht enorm. De XZ2 is er voor liefhebbers van grote telefoons, terwijl de XZ2 Compact zich helemaal aan het andere einde van het spectrum bevindt. Dat is meteen ook zijn grootste verkoopargument, want binnenin de Compact zit nochtans dezelfde, razendsnelle soc van Qualcomm als in de XZ2. Klein én heel snel, het is een combinatie die je vandaag nog amper terugvindt.
Ondanks het verschil in omvang, bleef de schermresolutie bij beide toestellen hetzelfde, namelijk 2.160 bij 1.080 pixels. Dat resulteert logischerwijze in een hogere pixeldensiteit voor de kleinere XZ2 Compact: die kan prat gaan op liefst 483 pixels per inch (ppi). Dat levert haarscherpe beelden op waar inderdaad geen pixel meer in te onderscheiden valt, zelfs niet van heel dichtbij. Al moeten we meteen zeggen dat dat ook geldt voor de grotere XZ2. Enkel met een vergrootglas kan je de verschillen in beeldscherpte zien. Overigens, wie per sé een 4K-scherm wil, zal daarvoor moeten wachten op de aankomende XZ2 Premium, die binnenkort beschikbaar komt.
De beeldschermen in de XZ2 en XZ2 Compact zijn van het LCD IPS-type. Geen OLED-technologie dus, en dat kan een teleurstelling zijn voor wie het neusje van de zalm inzake schermtechnologie verwacht. Eerlijk gezegd: de kwaliteit van de LCD-schermen in deze XZ2’s is gewoonweg uitstekend. Zwart wordt mooi donker weergegeven, en de maximale helderheid is meer dan voldoende. Sony voorziet verder in drie kleurinstellingen: RGB, standaard en superlevendig. Voor ieders wat wils dus. Een extra handigheidje is de instelling genaamd Smart-tegenlicht. De telefoon detecteert dan uit zichzelf of je hem rechtop houdt, en verhoogt in dat geval de schermhelderheid automatisch om zo stroom te besparen.
Al bij al valt er over de beeldkwaliteit die de XZ2’s bieden niks te klagen. Ja, er zijn technisch betere schermen op de markt, vooral dan qua kijkhoeken, maar met deze Sony’s haal je zonder meer het beste op LCD-gebied in huis.
Eén van de zaken waarmee een telefoon uit de +500 euro prijsklasse zich onderscheidt van goedkopere toestellen, is de (veel) hogere rekencapaciteit. De zogenaamde soc of system-on-chip (een combinatie van chips, zie schema) in een telefoon bepaalt niet alleen hoe snel het toestel en de software erop kan werken, maar heeft ook een invloed op de camera (resoluties) en de draadloze mogelijkheden (communicatiesnelheden). En alvast wat de soc betreft, deed Sony geen enkele concessie. De Snapdragon 845 is immers Qualcomms absolute topper van het moment die zowel in de XZ2 als in de XZ2 Compact zijn opwachting maakt. Sony was zelfs een van de eersten die de Snapdragon 845 in productie nam (ondertussen is ook de OnePlus 6 ermee uitgerust, net als de LG G7 ThinkQ). Deze 64-bit chip van Qualcomm combineert twee quadcore rekeneenheden die kloksnelheden tot 2,8 GHz kunnen behalen.
In beide toestellen voorzag Sony verder 4 GB aan werkgeheugen, samen met 64 GB aan (uitbreidbare) opslagcapaciteit. Dat zijn geen al te bijzondere specificaties in deze prijsklasse en misschien zelfs het minimum wat je tegenwoordig mag verwachten. In het geval van de XZ2 geeft de concurrentie, met name Huawei, alvast beduidend meer gigabytes voor hetzelfde geld.
Gevoelsmatig levert deze high-end soc, vanzelfsprekend, uiterst snelle telefoons op. De XZ2’s reageren dan ook ten allen tijde onmiddellijk op commando’s en het algehele snelheidsgevoel is uitstekend. Ik vergeleek de Snapdragon 845 in beide Sony’s met de Exynos 9810 in de Samsung Galaxy S9+ en de HiSilicon Kirin 970 in de Huawei P20 Pro. Een ware strijd der titanen, en de resultaten daarvan zie je in de tabel hierboven. In een notendop: de Snapdragon 845 overtreft de socs in die andere vlaggenschepen, soms met ruim verschil. Vooral grafisch intensieve 3D-spelletjes (3DMark, GFXBench) gaan de Snapdragon 845 goed af, met dank aan de Adreno 630 grafische chip.
Interessant om zien is ook dat de kleinere XZ2 Compact even goed presteert op onze benchmarks als zijn grote broer. Het afvoeren van warmte via een kleine behuizing is altijd een uitdaging, en als dat niet snel genoeg gebeurt dan bestaat de kans dat de soc op een bepaald moment een versnelling lager schakelt (en trager gaat werken). Wat dus niet het geval lijkt te zijn bij de XZ2 Compact, al moet ik tegelijkertijd wel vaststellen dat ie op zo goed als alle benchmarkonderdelen steevast een tikkeltje onder de XZ2 blijft.
De batterij in een smartphone is altijd een heikel punt. Allereerst moet je kijken naar de opgegeven capaciteit van de batterij. Hoe groter de capaciteit, uitgedrukt in mAh of milliampère-uur, hoe langer de batterij het (in principe) uithoudt. De XZ2 komt met een 3.180 mAh batterijcapaciteit. De kleinere XZ2 Compact zit daar met 2.870 mAh iets onder. Dat laatste is echter een heel nette waarde gezien de beperkte afmetingen van de XZ2 Compact. Het verklaart meteen ook waarom de XZ2 Compact als dikkerdje door het leven gaat. Die batterij heeft nu eenmaal ruimte nodig. De grote XZ2 zit met een capaciteit van 3.180 mAh nog wat boven de XZ2 Compact, en ook dat is een bovengemiddelde waarde voor een telefoon van deze grootte.
Ik testte de autonomie van deze Sony’s op een manier die zo goed mogelijk aansluit bij het dagelijks gebruik van mijn persoonlijke telefoon. Dat betekent dat ik m’n eigen sim-kaart plaats, alle accounts en apps installeer, Bluetooth/NFC activeer, automatische schermhelderheid activeer en voor de rest de telefoon gebruik op dagdagelijkse basis. Met behulp van de app AccuBattery, die op de achtergrond het stroomverbruik zeer gedetailleerd bijhoudt, kan ik dan de balans opmaken. Jammer genoeg gaf AccuBattery in combinatie met de XZ2’s nogal vreemde resultaten die ik niet meteen kon verklaren.
Ik moet dus afgaan op mijn buikgevoel bij het kwantificeren van de autonomie. En dat buikgevoel is heel simpel samen te vatten: ofwel houdt een telefoon het minder dan één dag (‘s ochtends tot ‘s avonds), één dag (‘s ochtends tot ‘s ochtends), en meer dan één dag uit. Van die drie opties, situeren de XZ2’s zich allebei in de categorie ‘meer dan één dag’. Sony heeft zijn zaakjes dus meer dan op orde. Zelfs bij intensief gebruik kun je vertrouwen op het prima uithoudingsvermogen van de XZ2’s.
Overigens een niet onbelangrijk verschil: de XZ2 kan desgewenst draadloos opladen, de XZ2 Compact heeft dat niet. Snelladen kunnen ze dan weer allebei, alleen laat Sony na om bij de XZ2 Compact de benodigde snellader mee te leveren. Jammer.
Over wat de beste plaats is voor een vingerafdrukscanner zijn ondertussen boeken vol gepend. Vooral in de discussie of een vingerafdrukscanner aan de voor- of achterkant hoort, verschillen de meningen. Uiteindelijk blijft dat een heel persoonlijk dingetje en/of een kwestie van gewenning. Dat wil echter niet zeggen dat het allemaal niet uitmaakt. Kijk maar naar de Galaxy S8 van Samsung, die qua plaatsing van de vingerafdruklezer helemaal de mist inging.
En jammer genoeg geldt dat ook voor Sony. Op de voorgaande XZ-lijn telefoons van Sony werd de vingerafdruklezer nog geïntegreerd in de aanuitknop aan de zijkant (een prima plaats, trouwens), maar bij de XZ2’s kreeg de scanner een plaats aan de achterkant. Persoonlijk ben ik daar een voorstander van, maar dan moet de plaatsing wel perfect zijn … en dat is hier niet het geval. Althans, niet bij de XZ2 waar de vingerafdruklezer zich net iets boven het midden van de telefoon bevindt en dat is naar mijn gevoel veel te laag. Van nature reikt de gemiddelde vinger toch net iets hoger, en vindt dan de cameralens op z’n weg.
De geluidspuristen bij Sony zullen het wellicht niet zomaar hebben laten gebeuren, maar Sony volgt de trend van het verwijderen van de analoge geluidsuitgang. Tenzij je het meegeleverde USB-C naar analoog dongle gebruikt, zul je met de XZ2’s dus draadloos moeten luisteren. Je kunt daarbij terugvallen op de ondersteuning van de LDAC-codec, Sony’s tegenhanger van Qualcomms aptX voor een hogere bitrate inzake draadloze audio via Bluetooth. Om te kunnen genieten van de betere geluidskwaliteit, heb je wel een LDAC-compatibele headset of hoofdtelefoon nodig.
Zowel de XZ2 als de XZ2 Compact komen met ingebouwde stereo luidsprekers. Deze bevinden zich uiterst links en rechts van het toestel, en zijn naar voren gericht. Ik heb beide XZ2’s vergeleken met de uitstekende luidsprekers van de Huawei P20 Pro, en moet concluderen dat de Sony’s minder hard gaan en vooral ook veel scherper klinken dan hun Chinese tegenhanger. Verwacht er dus niet teveel van.
Een bijzonderheid is dan weer dat de trilmotor in de XZ2 dubbelt als een soort van subwoofer tijdens het afspelen van muziek en video. De matige geluidskwaliteit opkrikken lukt met deze gimmick uiteraard niet, maar voor games kan de trilfunctie een extra dimensie geven aan de spelbeleving. De XZ2 Compact ontbeert deze trilfunctie, trouwens.
Dat Sony een specialist is in camerasensors én lenzen hoef ik wellicht niet meer uit te leggen. Heel veel andere telefoonfabrikanten gebruiken dan ook Sony-technology in hun toestellen; met name de Exmor-sensors zijn populair.
Beide XZ2’s komen ietwat verrassend met ‘slechts’ één camera op de achterkant. Sony gaat dus tegen de trend in van het implementeren van meerdere camera’s. Dat beperkt meteen ook de creatieve mogelijkheden, want je blijft gebonden aan een vaste brandpuntsafstand van 25 millimeter, en mooie bokeh-effecten zijn moeilijker te bekomen. Hier ook geen optische zoom, en zelfs beeldstabilisatie is beperkt beschikbaar. Je krijgt van Sony wel heel wat meer megapixels, 19 om precies te zijn, maar de lensopening is maximaal f/2. Dat laatste wreekt zich onvermijdelijk in situaties met weinig licht: de ISO gaat flink omhoog, en het gevolg is donkere beelden met veel te veel ruis. Dat doet de concurrentie dan toch vele malen beter, zoals kunt zien op de foto’s hieronder (bovenaan de foto van de XZ2, onderaan de Galaxy S9+).
Ondanks dat deze Sony’s misschien niet het meest indrukwekkende camerasysteem hebben, blijken ze in de praktijk wel prettig te werken. De speciale camera-knop heb ik altijd een goed idee gevonden. Houd deze knop een seconde ingedrukt, en de camera-app opent zich automatisch. Je krijgt zo bovendien het gevoel met een echte fotocamera aan de slag te zijn: eerst scherpstellen door de cameraknop half in te drukken, en daarna de foto vastleggen. Handig, zonder meer, en waarom zijn er niet meer merken die zo’n knop voorzien, vraag ik me dan af.
De frontcamera is dan weer een 5 megapixel-exemplaar met een f/2.2 lensopening zonder automatische scherpstelling die geen al te bijzondere selfies maakt.
Dat een telefoon video-opnames maakt in 4K-resolutie is vandaag niet meer zo bijzonder. De XZ2’s van Sony doen 4K aan maximaal 30 frames per seconde en voegen daar nog wel HDR-ondersteuning aan toe. HDR zorgt voor een hoger dynamisch bereik, en merk je vooral tijdens momenten waar een zeer helder licht zichtbaar wordt in beeld, zoals een lichtflits. Het scherm van de XZ2’s ondersteunt zelf ook HDR, dus de match is er zeker. En je kunt HDR-content op bijvoorbeeld Amazon Prime Video of Netflix.
Toch blijft het effect van HDR op een smartphonescherm nogal beperkt, vind ik. Op een grote tv is de meerwaarde van HDR veel groter. Bovendien maakt de XZ2, zoals je op de video hieronder kunt zien, verre van fantastische video-beelden (4K HDR opname).
Sony was en is nog altijd de enige fabrikant die superslowmotionvideo aan 960 frames per seconde doet in Full HD-resolutie ofwel 1.920 bij 1.080 pixels. Of die mogelijkheid van vertraagde video’s belangrijk is voor jou, weet ik niet, maar het is wel een erg leuk iets om mee te experimenteren. Zo’n slowmotionvideo is ook gewoon fijne content om online te delen.
Ik maakte een vergelijking tussen de 960fps-modussen van de Huawei P20 Pro, de Samsung Galaxy S9+ en beide Sony’s, en dit in Full HD-modus. De opnames gebeurden binnenshuis, bij matige lichtomstandigheden. Alle toestellen laten daarbij zeer veel ruis zien, zoals je hier kunt zien.
Misschien wel even belangrijk als de fotokwaliteit is de app. Standaard voorziet de camera-app in drie basismodi: manueel (enkel foto), superieur automatisch (met scéneherkenning), en video. De interface werkt zoals je dat zou verwachten, zodat je er vrij snel mee weg bent. De meer bijzondere modi zitten wat weggestopt als een soort van aparte app: AR-effect, creatief effect, panorama, bokeh en Google Lens.
Persoonlijk had ik de bokeh-modus liever geïntegreerd gezien in de volautomatische modus, aangezien je deze modus toch wel vaker zal gebruiken dan de andere. Zoals gezegd hebben de XZ2’s maar één achtercamera waarmee ze het moeten doen. De bokeh-modus werkt dan ook door twee foto’s te nemen, telkens scherpstellend op een ander gedeelte van het beeld. Door ze vervolgens samen te voegen wordt de troebele achtergrond gecreëerd. Het effect is meer dan behoorlijk, en vanuit de camera-app kun je fijnmazig bepalen hoe sterk het bokeh-effect moet zijn.
Tijdens mijn testperiode van dik twee maanden, ontving ik op beide toestellen minstens vier systeemupdates. Jammer genoeg zat daar geen upgrade naar Android 8.1 bij. Je zult dus (voorlopig) vrede moeten nemen met Android 8.0. Dat is toch een beetje sneu, omdat enkele concurrenten, out-of-the-box, reeds met de allernieuwste Android-versie beschikbaar zijn. Anderzijds belooft Sony wel meteen een upgrade naar Android 9.0 Pie en dat is dan toch weer iets om naar uit te kijken.
Storender is dat Sony nogal wat overbodige software uit eigen stal, met name PlayStation en diverse Xperia-apps, op voorhand installeert, net als een probeerversie van AVG beveiligingsapp en diverse Amazon-apps. Niet alles daarvan is zomaar te deïnstalleren. Je krijgt dus niet echt een cleane telefoon in handen, en bovendien word je regelmatig geconfronteerd met reclamenotificaties, zoals hieronder. Dat alles is gelukkig wel uit te schakelen, maar toch...
Naast de al besproken combinatie van trilmotor met het geluid, biedt Sony nog een app om 3D-scans te maken, die je dan kunt delen, of laten afdrukken via een 3D-printer.
Een onpraktisch dingetje: zodra je bij een van de XZ2’s de simkaart-tray eruit haalt (wat trouwens kan zonder hulpmiddelen) of weer insteekt, dan herstart het toestel zich onmiddellijk.
En dan is het tijd om een finaal oordeel te gaan vellen over deze nieuwe Sony’s. Beide telefoons blinken uit op het vlak van snelheid, beeldkwaliteit en autonomie. Drie sterke troeven die op zich al een aanbeveling rechtvaardigen. Vooral de XZ2 Compact is een bijzondere telefoon omdat hij dit alles ook nog eens combineert met een handzaam formaat. Wie dus een kleinere telefoon zoekt met binnenin de motor van een vlaggenschip, zit hier dus goed. Bovendien kost de Compact een pak minder dan de gewone XZ2. Sony doet dus veel goed met de nieuwe XZ2’s. En toch zal het het naar mijn mening moeilijk hebben om zich te onderscheiden. Het design van deze telefoons is ingetogen en in het geval van de XZ2 Compact zelfs wat banaal. Daarnaast blijf ik wat op m’n honger zitten als het gaat om bijzondere mogelijkheden of extra’s. Die paar gimmicks die er wél zijn, rechtvaardigen niet een aankoop. De grootste tegenvaller is de camera. Vooral wie graag creatief aan de slag gaat met foto en video, moet weten dat zowel de XZ2 als de XZ2 Compact langs alle kanten voorbij gestoken worden door de concurrentie.
Score: 3.5/5 (XZ2)
Score: 4/5 (XZ2 Compact)
+ Zéér snelle soc, ook op 3D-gebied
+ Beeldkwaliteit is top
+ Lange accuduur
+ Ergonomie en afwerkingsniveau
+ Klein én snel (XZ2 Compact)
- Plaatsing vingerafdruklezer (XZ2)
- Camerakwaliteit in het donker
- Bloatware
- Wachten op Android 9
- Ook Sony gelooft niet meer in bedrade hoofdtelefoons
De Sony Xperia XZ2 en XZ2 Compact zijn leverbaar in de kleuren zwart, groen en zilver. De Xperia XZ2 komt met een adviesprijs van 799 euro, terwijl de Compact voor 599 euro over de toonbank gaat. Hieronder vind je nog meer prijzen, maar dan in combinatie met een abonnement.
Sony Xperia XZ2
Sony Xperia XZ2 Compact
Spelfouten, taalfouten of inhoudelijke fouten ontdekt? Stuur dan een mailtje naar de auteur van dit artikel!
